π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
Τι σημαίνει ζωή;
Ζωή είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Είναι πρώτα πρώτα, το Ιερό Βάπτισμα, ακολουθεί το Χρίσμα, η Θεία Κοινωνία, η Μετάνοια, η αληθινή Μετάνοια.
Κατόπιν, η Εξομολόγησις, η αληθινή Εξομολόγησις , Η αληθινή εξαγόρευσις των αμαρτημάτων που έχουμε μέσα μας.
Η αναγνώρισις ότι εγώ φταίω, μόνον εγώ φταίω.
Από τότε που γεννήθηκα μέχρι σήμερα που έχω συμπληρώσει τα 88 μου χρόνια, εγώ μόνο φταίω, για όλα!
Ως παιδί, απέναντι στους γονείς, στους συμμαθητάς, στο στρατό, στο επάγγελμα, στο πανεπιστήμιο. Που θέλετε;
Εγώ φταίω, για όσα έχουν γίνει.
Στην έγγαμη ζωή; Εγώ φταίω!
Στα παιδιά μου; Εγώ φταίω!
Στα εγγόνια μου; Εγώ φταίω!
Σε εσάς; Εγώ φταίω!
Πρέπει να το βάλουμε βαθιά μέσ’ τη ψυχή μας και μέσ’ την καρδιά μας αυτό! Ότι εγώ φταίω. Δηλαδή κι εσύ κι εσύ.
Και επειδή κι εσύ κι εσύ κι εσύ… και όλοι μας, έχουμε πάρει Θεία Κοινωνία είμαστε αλλήλων μέλη. Είσαι το χέρι μου, είσαι το μάτι μου, είσαι το πόδι μου, είσαι το αυτί μου, είσαι η γλώσσα μου, είσαι ο λαιμός μου. Είσαι μέλος μου!
Το καταλαβαίνετε τι θα πει αυτό, είσαι μέλος μου;
Θέλω εγώ το χέρι μου να πονάει;
Γιατί κάνω τη γυναίκα μου να πονάει ή τον άντρα μου, ή το παιδί μου ή τον διπλανό μου;
Παίρνει κανένας κανένα ξύλο να αρχίσει να χτυπάει τα πόδια του, ή το πρόσωπό του ή την κεφαλή του γιατί έφταιξε σε κάτι; Όχι. Δεν το κάνει αυτό.
Λέει «φταίει εκείνος που με έφερε σε αυτή τη κατάσταση».
Πρέπει λοιπόν να διαθέτουμε μέσα στην ψυχή μας, πλήθος… τι να σας πω;
Ένα άπλωμα αγάπης που να αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και αυτό έρχεται σαν αίσθησις. Είναι μια δωρεά του Θεού!
Και δε κάνει να το πω, ότι ανεξαρτήτου ηλικίας βλέπουμε πρόσωπα να λάμπουν την ώρα που κοινωνούν. Ο γέρος να γίνεται νέος για μια στιγμή, διότι αυτά τα κάνει ο Θεός, δε τα κάνουν οι άνθρωποι.
Ο Θεός μεταβάλει τους πάντες και τα πάντα και κάνει την ψυχή σου άγγελο και την μορφή σου άγγελο ακόμα Ουράνιο άγγελο.
Εύχομαι σε όλους σας να βλέπουμε μέσα από την προσευχή μας, μέσα από τη μελέτη του Αγίου Ευαγγελίου, μέσα από την Θεία Κοινωνία, να βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας τους χορούς των Προφητών, τους Θρόνους των Αποστόλων.
Να απολαμβάνουμε τη χαρά των Μαρτύρων, μεγάλων και μικρών και Νεομαρτύρων και Παιδομαρτύρων, την γαλήνη, την ομορφιά που έχουνε μέσα στην ψυχή τους.
Και να συμμετέχουμε από τώρα, από σήμερα, από αυτή τη στιγμή, στο ατελείωτο, στο ανείπωτο, στο απερίγραπτο πανηγύρι της Βασιλείας του Θεού!
Να χαιρόμαστε. Να χαιρόμαστε!
Να έχουμε μέσα μας χαρά, χαρά, χαρά!
Ξέρετε τι θα πει χαρά;
ΧΑΡΑ!
