Τοῦ ἀρχιμ. Νικοδήμου Κανσίζογλου
α. Τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας
Εἶναι πολύ σημαντικό γιά μᾶς, ἄν σκεφθοῦμε ὅτι ὁ Κύριός μας καί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι προσεύχονταν μέ τούς ἴδιους ψαλμούς πού προσευχόμαστε κι ἐμεῖς σήμερα.
Μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο καί τήν παράδοση τῶν Μυστηρίων τῆς Θ. Εὐχαριστίας, ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς λέει: «καί ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τό ὄρος τῶν ἐλαιῶν» (Ματθ. κστ ́, 30).
Οἱ ἑρμηνευτές καί θεολόγοι μᾶς λέγουν ὅτι τό «ὑμνήσαντες» σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος καί οἱ μαθητές ἀπήγγειλαν καί ἔψαλαν ψαλμούς ἀπό τό Ψαλτήριο. Πολλές φορές, ἐπίσης, στή διδασκαλία Του, καθώς καί οἱ Ἀπόστολοι, χρησιμοποιοῦσε χωρία ἀπό τούς Ψαλμούς.
Οἱ θεολόγοι βρῆκαν ὅτι ἀπό τά 243 χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τά ὁποῖα μνημονεύονται στήν Καινή Διαθήκη, τά μισά ἀκριβῶς προέρχονται ἀπό τή Βίβλο τῶν Ψαλμῶν, παρά τό γεγονός ὅτι τό Ψαλτήριο δέν εἶναι τό 1/2 τῆς Παλ. Διαθήκης, ἀλλά τό 1/45.
Ὁ
σημερινός πιστός πιάνοντας στά χέρια του τό Ψαλτήριο καί ἀνοίγοντάς το
γιά νά προσευχηθεῖ μπορεῖ νά φαντασθεῖ πώς κάνει ἀκριβῶς ὅ,τι συνεχῶς
ἔκανε καί ὁ Κύριος, ἄνοιγε τό Ψαλτήριο καί προσηύχετο.
β. Ὁ «Τρελογιάννης»
Στά χρόνια μας ζοῦσε σέ μιά πολυπληθή συνοικία τῶν Ἀθηνῶν ἕνας διά Χριστόν σαλός, ὁ Ἰωάννης. Ὅλοι τόν φώναζαν Τρελογιάννη.
Πίσω
ἀπό τήν προσποιητή σαλότητα ἔκρυβε ἕνα χαρισματικό πρόσωπο μέ βαθιά
πίστη στό Θεό, καθαρότητα βίου καί ὁλοκληρωτικό δόσιμο στή ζωή τοῦ
Εὐαγγελίου.
Εὐεργέτησε πολλούς ἀνθρώπους ὑλικά καί, κυρίως, πνευματικά ὁδηγώντας τους σέ μετάνοια καί σέ γνήσια χριστιανική ζωή. Ἡ ζωή του ἐκοσμεῖτο καί μέ πολλά θαύματα, ἀποδείξεις τῆς εὐαρεστήσεως τοῦ Θεοῦ.
Ἕνα ἀπό τά κύρια ἔργα του ἦταν νά διαβάζει καθημερινά τό Ψαλτήριο στό φτωχικό δωμάτιό του, καί μάλιστα φωναχτά, διότι πίστευε ὅτι ἔτσι «φεύγουν τά δαιμόνια ἀπό τή γειτονιά».
Μᾶς
ὑπέδειξε μιά πολύ καλή συνήθεια καί δυνατότητα πνευματικῆς προσφορᾶς
ἀπό μέρους μας, νά διαβάζουμε εὐλαβῶς καί μέ πίστη τό Ψαλτήριο γιά νά
καθαρίσουν οἱ γειτονιές μας ἀπό τά δαιμόνια!
γ. «Ὁ διάβολος καταλαβαίνει καί φεύγει»
Πολλοί χριστιανοί δυσκολεύονται νά διαβάσουν τό Ψαλτήριο διότι, ὅπως λένε δέν κατανοοῦν τήν γλώσσα καί τά νοήματα. Βέβαια, τό Ψαλτήριο εἶναι γραμμένο τόσο στά Ἑβραϊκά, ὅσο καί στά Ἑλληνικά σέ γλυκύτατη καί ἐναρμόνιο γλώσσα σχετικά εὔκολη.
Ὡστόσο,
πράγματι, στήν ἀρχή μπορεῖ νά δυσκολεύεται κάποιος μέ τή γλώσσα, ἀλλά
στή συνέχεια, καί μέ τήν εὐλαβή ἀνάγνωση, ὁ Θεός ἀποκαλύπτει στήν καρδιά
του τά νοήματα πολλές φορές καλύτερα καί ἀπό ὅσο στούς πτυχιούχους
θεολόγους.
Τά θεῖα πράγματα ἀποκαλύπτονται καί σοφίζουν τούς εὐλαβεῖς καί καθαρούς ἀνθρώπους. Ὅταν δέν ὑπάρχει εὐλάβεια καί καθαρότητα καρδιᾶς, τότε καί ὁ καλύτερος φιλόλογος δέν μπορεῑ νά ἐννοήσει τό παραμικρό.
Ἐξάλλου,
ὅταν κάποτε ἕνας ἁπλός χριστιανός εἶπε σέ κάποιον ἅγιο πνευματικό πώς
διαβάζει τό Ψαλτήριο, ἀλλά δέν καταλαβαίνει τίποτα, ὁ πνευματικός τοῦ
εἶπε: «Δέν πειράζει, συνέχιζε νά διαβάζεις ἐσύ μπορεῖ νά μήν καταλαβαίνεις, ἀλλά ὁ διάβολος καταλαβαίνει καί φεύγει ἀπό κοντά σου».
Πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πού μᾶς ἔδωσε ἕνα τόσο δυνατό ὅπλο προσευχῆς καί «ἐρρύσατο τήν ψυχήν ἡμῶν ἐκ θανάτου, τούς ὀφθαλμούς ἡμῶν ἀπό δακρύων καί τούς πόδας ἡμῶν ἐξ ὀλισθήματος» (Ψαλμ. νε ́, 14).
