Όποιος δεν καταφρονήσει κάθε υλικό πράγμα και δόξα και σωματική ανάπαυση, ακόμα και τα δικαιώματά του, δεν μπορεί να κόψει τα θελήματά του, ούτε ν’ απαλλαχτεί από την οργή και τη λύπη, ούτε ν’ αναπαύσει τον πλησίον.
Ο διάβολος αγαπά όσους έχουν οδηγό τον εαυτόν τους, επειδή γίνονται συνεργάτες του, προετοιμάζοντας μόνοι τους την καταστροφή.
Όταν μένουμε δεμένοι με το θέλημά μας και ρυθμίζουμε τη ζωή μας με βάση τα δικαιώματα μας, τότε, έχοντας την εντύπωση, ότι κάνουμε κάτι καλό, προετοιμάζουμε άθελά μας το κακό μας και χανόμαστε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Γιατί, πως μπορούμε να γνωρίσουμε το θέλημα του Θεού ή να το ζητήσουμε με όλη μας την δύναμη, έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και επιμένοντας στο θέλημά μας;
Εγώ, αν η περίσταση το φέρει, προτιμάω να γίνει η γνώμη του πλησίον – ακόμα και να τύχει να αποτύχω ακουλουθώντας την – παρά να πετύχω, κάνοντας αυτό που εγώ θεωρώ σωστό.
Αν θέλουμε να απαλλαγούμε και να ελευθερωθούμε από τις επιθυμίες, ας μάθουμε να κόβουμε τα θελήματά μας και έτσι προκόβοντας λίγο – λίγο, με την Χάρη του Θεού, θα φτάσουμε στην απροσπάθεια. Γιατί τίποτε δεν ωφελεί τόσο τους ανθρώπους, όπως το να κόψουν το θέλημά τους. Πραγματικά προοδεύει κανείς απ’ αυτό το πράγμα, σχεδόν περισσότερο από όσο με οποιαδήποτε άλλη αρετή.
