Μια πινακίδα που γραφει:
«Συγχώρα και Προχώρα»
…..κι η πινακιδα πανω στην πέτρα…
Καποιος το διάβασε κι ειπε… «δυσκολο, ειδικα το δεύτερο..»
Ναι..
Γιαυτό και πέτρα από πίσω…
Αν είχε λουλούδια δεν θα έπειθε..
Πέτρα…λίθος…
Σαν αυτόν που σφραγιζε το μνήμα του Αρχηγού Της Ζωής…
Τρεις μέρες ο λίθος, η πέτρα, θύμιζε σε όλους το «δύσκολο » το «τέλος » το «αδύνατο » …
Και μετά..
…..»Ανέστη» Αυτος που ηταν μεσα..αυτος που συγχώρεσε τους παντας επανω στο Σταυρό, καρφωμενος, κατακρεουργημενος μαστιγωμενος, γυμνος, Ξενος, προδομένος, εγκατελειμενος, παρεξηγημενος, συκοφαντημενος, περιπεγμενος, αγκαθοστεφανομενος, πορφυροεξευτελισμενος, εμπτυσμένος, σιωπηλός, ξυδοποτισμενος, ταμπελομένος, λογχισμενος, αδικημενος, αμφισβητιμενος, Βαραβανταλλαγμένος, οχλοκαταδικασμενος, καρδιοεξορισμένος……..και…..
….Λυτρωτής των ολων…
..κι ο λίθος κύλισε..έσπασε..
…και το «προχώρα»…βγαίνει μέσα από αυτό…
Το άδειο μνήμα…
…το Χριστός ανέστη…..
