Μια κοινωνία που έχει τα χαρακτηριστικά της κολάσεως.
Η λέξη φιλία είναι πλέον άγνωστη και αν
κάνεις κάποιο φίλο περισσότερο γνωστός καταντάει. Η κολλητή φιλία έχει
πάει περίπατο. Για να γίνει κάποιος κολλητός σου δεν είναι απλά τα
πράγματα. Στην ουσία κόβεις τις φλέβες σου και μπορείς να τις ενώσεις με
του άλλου. Να τον συναντάς και να μην σκέφτεσαι τι θα πείς , πως θα το
πάρει, αν θα υπάρξει παρεξήγηση. Χτυπάει το τηλέφωνό σου όχι για κάποιο
λόγο αλλά για ένα “Τι κάνεις ; Πώς είσαι;”. Με τον κολλητό σου σβήνεις
κάποιες λέξεις από το λεξικό που χρησιμοποιείτε. Ζήλεια, προδοσία,
φθόνος, αντιπαλότητα δεν υπάρχουν διότι πολύ απλά υπάρχει τέτοια αγάπη
που αυτά δεν μπορούν να γεννηθούν.
Στις δυνατές φιλίες δεν υπάρχει θέμα συγχώρεσης απο λάθη διότι απλά αυτό ειναι αυτονόητο είναι η ουσία της φιλίας.
Δεν περιμένεις ο άλλος να σε συγχωρέσει διότι πολύ απλά πριν κάν το
σκεφτείς ήδη η αγκαλιά του είναι άνοιχτή και σε περιμένει με χαμόγελο. Ο
δόλος είναι εχθρός και δεν πηγαίνει ποτέ στις κολλητές φιλίες. Με τον
κολλητό σου δεν σκέφτεσαι απλά πράττεις δεν συναντιούνται λογικές αλλά
δυο αδερφικές καρδιές.
Δυστυχώς, παίζουμε με τιςλογικές αλλά οι καρδιές σιωπούν, γι’αυτό δεν
μπορούν να δημιουργηθούν φιλικές σχέσεις αντάξιες των Αγίων. Διαβάζουμε
ότι κάποιοι Άγιοι ήταν φίλοι, στην ουσία ήταν αδέρφια με πατέρα τον
Χριστό. Πλέον έχει μπει και άλλη λέξη στη ζωή μας, διαδικτιακός φίλος!
Ονόματα σε κουτάκια που ανάβουν σε μια οθόνη. Πώς να πεις τον άλλον
κολλητό, δηλαδή τον άνθρωπο που αν κινδυνεύει η ζωή του, είσαι έτοιμος
να πάρεις τη θέση του. Ζούμε σε μια εποχή που όταν χτυπάει το τηλέφωνό
σου, σκέφτεσαι ότι ο άλλος κάτι θέλει από εσένα. Ο κολλητός είναι κάτι
διαφορετικό. Δεν βγαίνεις για να πεις τα νέα σου. Βγαίνεις για να
μοιραστείς τη ζωή σου κι ο άλλος είναι ένα μέρος αυτής σε οποιεσδήποτε
συνθήκες.
Τι μάς λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος για την φιλία
: Ἡ ἀληθινή φιλία πρέπει νά εἶναι «θεῖος καί φρόνιμος ἔρως»
ἀπηλλαγμένος ἁμαρτίας. Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος: «Οἱ σωματικοί ἔρωτες,
καθώς ἀφοροῦν τά πράγματα πού περνοῦν, περνοῦν κι ἐκεῖνοι ὅπως τά ἐαρινά
λουλούδια. Οὔτε ἡ φλόγα μένει, ὅταν τά ξύλα τελιώσουν, ἀλλά χάνεται
μαζί μέ αὐτά πού τήν τρέφουν, οὔτε ὁ πόθος ὑπάρχει, ὅταν τό προσάναμμα
σβήση. Οἱ θεῖοι ὅμως καί φρόνιμοι ἔρωτες, ἐπειδή ἀναφέρονται εἰς κάτι
σταθερόν, διά τοῦτο ἀκριβῶς εἶναι μονιμώτεροι καί ὅσον περισσότερον
παρουσιάζεται τό κάλλος των τόσον περισσότερον συνδέουν τούς ἐραστές μέ
αὐτό καί μεταξύ των. Αὐτός εἶναι ὁ νόμος τοῦ ἰδικοῦ μας ἔρωτος».
Μιά δυνατή φιλία γεννᾶται, ὅταν οἱ φίλοι διεξάγουν κοινό ἀγῶνα καί ἁμιλλῶνται εἰς τήν κατάκτησιν τῶν ὑψηλῶν κορυφῶν τῆς ἀρετῆς
Ενώ ο Άγιος Νικόλος ο Βελιμίροβιτς συμπληρώνει : Η
αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία
αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το
καλό- μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη.
Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει
και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό
και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο
ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και
διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη
θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό
κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία
είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή,
που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.
Ο Άγιος Νεκτάριος μας αναφέρει ότι :
Φιλία είναι αγάπη υγιούς ψυχής προς ψυχή επίσης υγιή. Η φιλία ως
απόρροια υγιούς ψυχής είναι ιερή, αγνή, ακέραιη, πιστή, σταθερή,
ειλικρινής, θαρραλέα, αληθινή, αιώνια.
Η φιλία είναι αρετή, γιατί θεμελιώνεται στο ήθος και την καλή διαγωγή
της ψυχής. Γι’ αυτό και μόνο με την αρετή συνάπτεται και αυτής γίνεται
εραστής και αυτήν αγκαλιάζει, μένοντας μαζί της πάντοτε.
Η φιλία σαν αρετή, έλκεται από το όμοιο και αναπαύεται με τις
συγγενείς αρετές. Είναι σύνδεσμος δύο όμοιων ψυχών. Είναι πάθος συνετής
ψυχής και συνδέει τους φίλους με σφοδρή αγάπη. Συνδέει δε με πόθο τους
ανθρώπους που έχουν από τη φύση τους την τάση να διασπώνται.
Η φιλία έχει σταθερό και ασυμβίβαστο ήθος. Είναι η φιλία ένα είδος
ηθικής ευχαρίστησης, που κατευχαριστεί την ψυχή. Η φιλία υπομένει τα
πάντα, συμπάσχουσα και συμπαραστεκόμενη.
Ο Αριστοτέλης έχει πει: «Φιλία είναι μία ψυχή που
κατοικεί σε δύο σώματα». Η φιλία είναι πιο δυνατή από τη συγγενική
αγάπη, διότι η μεν συγγενική αγάπη είναι έργο ανάγκης, η φιλία όμως
βασίζεται στη θέληση.
Η φιλία υπαγορεύει ευλάβεια προς τα ιερά των φίλων, αγνότητα στη
συμπεριφορά, ακεραιότητα στα ήθη, πίστη στον χαρακτήρα, σταθερότητα στις
αποφάσεις, ειλικρίνεια στους λόγους, θάρρος στο να ειπωθούν τα ορθά και
ωφέλιμα και στο να λέγεται η αλήθεια.
Η φιλία είναι το στήριγμα για την ευτυχία δύο αγαθών ανθρώπων, γιατί
μόνο μεταξύ αγαθών ανθρώπων μπορεί να αναπτυχθεί η αληθινή φιλία.
Ο Πλάτων λέει: «Φιλία είναι η ομόνοια υπέρ των καλών
και των δικαίων. Η θέληση για κοινό τρόπο ζωής, ίδιος τρόπος σκέψης και
πράξης, ζωή με αρμονία και καλή διάθεση ώστε να υπάρχει ομόνοια,
συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα».
Τρία είναι τα είδη της φιλίας: αυτή που βασίζεται στην αρετή,
αυτή που θεμελιώνεται στο συμφέρον και αυτή που υπάρχει από συνήθεια.
Άριστη όμως είναι η χάριν της αρετής φιλία, γιατί τη στερεώνει η αρετή
της αγάπης.»
π. Σπυρίδων Σκουτής
