Εκφράζεις μία κραυγή συγγνώμης ή ένα “σε συγχωρώ” και ακούς την πόρτα του παραδείσου να ανοίγει διάπλατα.
Μόλις κατάλαβες ότι αυτές είναι το σύνθημα και οι
λέξεις κλειδιά !Η συγνώμη είναι κάτι βαθύτερο από αυτό που πιστεύουμε
ότι είναι. Η λέξη που λες είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής πνευματικής
διεργασίας, όμως πολλές φορές μπορεί να είναι απλά μία λέξη απαλλαγμένη
από την ουσία της και η καρδιά να είναι στραμμένη στην προδοσία ή το
μίσος. Δεν αρκεί μόνο να λες συγγνώμη για τα λάθη που έκανες αλλά να
συγχωρείς και όσους σε πληγώνουν. Δεν πάω να ζητήσω συγνώμη και να
περιμένω κάποια απάντηση. Απλά επιθυμώ στην καρδιά σου να αποκαταστήσω
το τραύμα που δημιούργησα και αν θες να με πετάξεις δεν έχω πρόβλημα,
να' ναι ευλογημένο.
Και από την άλλη να σε συγχωρώ.... Δεν μπορώ να μην συγχωρέσω, όταν ο
Χριστός που είναι πάνω στον Σταυρό έκανε το ίδιο για μένα και με
λύτρωσε.
Πως μπορώ να πω όχι βλέποντας την αγκαλιά του Εσταυρωμένου ; Αδύνατον...
Αν ζητάς συγγνώμη ή συγχωρείς αλλά όταν βλέπεις τον άλλον σε πιάνει
κόμπος στον λαιμό ή το στομάχι τότε η πράξη σου δεν μυρίζει παράδεισο
αλλά έχει ακόμα την καπνίλα της κολάσεως και του μίσους και χρειάζεται
δουλειά...
Πόσες φορές ίσως αγωνιούσες και έτρεμες να σε συγχωρήσει κάποιος για
κάτι που έκανες και όμως κάποιες φορές όταν έρχεται η στιγμή να κάνεις
κι εσύ το ίδιο δεν θέλεις...
Άνθρωπος που λέει "Δεν συγχωρώ με τίποτα, ούτε ζητάω συγγνώμη!" με
αυτές τις φράσεις ξεκλειδώνει τις πύλες της κολάσεως και της απώλειας.
Μέσα από την κατάσταση της μη-αγάπης τέτοιες λεξεις ακούγονται...
Τις περισσότερες φορές λέμε συγγνώμη απλά για κοινωνιολογικούς
λόγους, να αποκαταστήσουμε μια κατάσταση εξωτερικά, για να πούμε ότι το
κάναμε. Πολλές φορές λένε συγγνώμη τα χείλη αλλά όχι η καρδιά. Εκεί
είναι το πρόβλημα, σημαίνει ότι έγινε ένα βήμα αλλά σκοντάφτουμε.
Συγγνώμη σημαίνει να σου έχουν σκοτώσει τον αδερφό και ενώ «έπρεπε»
να κάνεις κομμάτια τον δολοφόνο , να τον αγκαλιάζεις και να τον κάνεις
άνθρωπο του Θεού (Βίος Αγίου Διονυσίου).
Συγγνώμη δεν είναι απλά να χωρέσεις τον άλλον μέσα στην καρδιά σου.
Αλλά να κατέβεις από τον θρόνο για να κάτσει ο άλλος. Να είσαι βασιλιάς
και να βάζεις στη θέση σου τον δούλο και να γίνεις εσύ δούλος για
εκείνον. Να χάσεις τα πάντα. Να χαθείς. Να διαλυθείς.
Πολλές συγγνώμες είναι επιφανειακές, συναισθηματικές γιατί έχουν ως
πηγή κάποια εσωτερική ικανοποίηση ή βαθύτερη επιδίωξη σε ατομικό ή
κοινωνικό επίπεδο.
Η Συγχώρεση που έδωσε ο Άγιος Διονύσιος στον δολοφόνο του αδερφού του είχε ως πηγή τον Χριστό.
“Αφού με συγχωρεί ο Χριστός, πώς μπορώ εγώ να κρατήσω κακία, ή μίσος ή να εκδικηθώ;”
Κάτι τέτοιες συγγνώμες στα ποδάρια του Κυρίου, στα εξομολογητήρια, αναβλύζουν αγιότητα.
Είναι όμορφο να λες συγγνώμη και να συγχωρείς… Δοκίμασέ το να νιώσεις
την καρδιά σου να διαλύεται διότι έρχεται ο ορμή της αγάπης σαν
εγκέλαδος όχι όμως να γκρεμίσει αλλά να ανοικοδομήσει τα πράγματα...
Έχει τόση δύναμη η συγχώρεση, που τον εγκληματία τον κάνει Άγιο και το μαραμένο λουλούδι να ανθίζει με τα δάκρυα της μετανοίας.
Συγχώρεση: “Ένα κομμάτι του παζλ από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση”
Πώς ο Θεός συγχωρεί αλλά εσύ όχι ; Σκέψου το...
π.Σπυρίδων Σκουτής
