ΓΟΝΕΙΣ ΑΣ ΜΗΝ ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

 

Πρωτοπρεσβυτέρου Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού

 Είναι συχνό το φαινόμενο, στο σχολείο ή στο φροντιστήριο ένας καθηγητής να μαλώσει κάποιον μαθητή για κάποιο του παράπτωμα ή για απρεπή συμπεριφορά που σήμερα δεν είναι σπάνια είτε προς έναν συμμαθητή είτε ακόμη και προς κάποιο καθηγητή.

Τις περισσότερες φορές την άλλη ημέρα θα παρουσιαστεί ο γονέας στο σχολείο και θα ζητήσει τον λόγο γιατί έκαναν παρατήρηση στο παιδί του και θα βρει χίλιους λόγους για να το δικαιολογήσει.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα για τα παιδιά μας, διότι έτσι μαθαίνουν στην ζωή τους να μην σέβονται κανέναν. Αν έχετε παρατηρήσει στην καθημερινή μας ζωή ο σεβασμός εκλείπει πια από όλους τους χώρους που κινούμαστε. Επιπλέον τα παιδιά μας αυτή η συμπεριφορά μας τα κάνει περήφανα και εγωιστές. Η υπερβολική προστασία των παιδιών μας και οι συνεχείς έπαινοι για το παραμικρό κατόρθωμα είναι αυτά που θα γυρίσουν μπούμερανγκ στην ζωή τους.

Έχετε αναρωτηθεί γιατί τα παιδιά μας με την πρώτη δυσκολία ή αποτυχία στην ζωή τους απελπίζονται και πολλές φορές αναγκαζόμαστε να τρέχουμε στους παιδοψυχολόγους και στα ψυχοφάρμακα; Αναρωτηθήκατε γιατί όταν παντρεύονται με την πρώτη δυσκολία χωρίζουν; Τα παραπάνω γίνονται, διότι ποτέ δεν τους στερήσαμε κάτι, γιατί ποτέ δεν τους δώσαμε να καταλάβουν πόσο δύσκολα βγαίνουν τα χρήματα που με τόση ευκολία τα δίνουμε για να πάρουν τα καλύτερα ρούχα και παπούτσια, ποτέ δεν κατάλαβαν τα παιδιά μας, πως ίσως κάποια περίοδο στην ζωή τους μπορεί να στερηθούν τον καθημερινό τους καφέ.

Ας επαινούμε και δικαιώνουμε τα παιδιά μας κυρίως για πράξεις αρετής, όταν βοηθούν τον αδύναμο συμμαθητή τους, όταν μιλούν με σεβασμό στους μεγαλύτερους, όταν σκύβουν με ταπείνωση το κεφάλι στον καθηγητή τους που τους έκαμε κάποια παρατήρηση. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πως θα δεις στην φυλακή το παιδί σου εάν δεν το επιπλήττεις με αυστηρότητα όταν σφάλει. Οι σημερινοί γονείς σε αντίθεση με τους παλαιότερους μόνον επαινούμε και σπάνια μαλώνουμε τα παιδιά μας.

Μπράβο παιδί μου γιατί πήρες δέκα στο δημοτικό, μπράβο παιδί μου γιατί πήρες το πτυχίο στα αγγλικά, μπράβο παιδί μου είσαι ταλέντο στο πιάνο, μπράβο παιδί μου γιατί αρίστευσες στο γυμνάσιο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, χιλιάδες μπράβο που αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε πως δεν έχουν και την ανάλογη αξία στην ζωή τους. Ο άνθρωπος προκόβει στην ζωή όταν έχει μάθει να καλλιεργεί τις αρετές και όταν, όπως κάνει ο καλός γεωργός που θέλει ένα υγιές φυτό, δέχεται τα «κλαδέματα» τόσο από την ζωή όσο και από τους γονείς και τους παιδαγωγούς του.

Ας συγκρίνουμε την ζωή των παιδιών μας με την ζωή των αγίων και τότε θα καταλάβουμε εάν τους δώσαμε σωστή διαγωγή. Μήπως όμως ξεχάσαμε τους αγίους και τον Θεό; Μήπως βγάλαμε από την ζωή μας τον Θεό και το θέλημά του; Ας αποφασίσουμε δυναμικά τι θέλουμε για τα παιδιά μας να αρέσουν στον κόσμο ή τον Θεό; Ας αναλογιστούμε διαχρονικά για το καλό τους τι τα συμφέρει και ας πράξουμε αναλόγως. Συμφέρει να τα κάνουμε υπερήφανα ή ταπεινά;