Να ήτανε, λέει, αυτά τα Χριστούγεννα η απαρχή για
Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις και να ανοίξουμε ένα βιβλίο…
Να αφήσουμε τα κινητά και να συναντηθούμε στην ανθρώπινη σχέση και επαφή…
Να διαγράψουμε τις σελίδες μας στα κοινωνικά δίκτυα και να ξεγλιστρήσουμε από το κενό και τα αδιέξοδά μας…
Να μη στολίσουμε τα σπίτια και τους δρόμους μας, αλλά τις καρδιές και τη μίζερη ζωή μας…
Να αναζητήσουμε τη χαρά στην προσφορά και την έμπρακτη αγάπη και όχι στην κατανάλωση και τη διασκέδαση…
Να μην ανταλλάξουμε τυπικά δώρα μεταξύ μας, αλλά να αλλάξουμε την άσχημη συμπεριφορά μας προς τον/την σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς τα αδέλφια, τους φίλους μας…
Να σταματήσουμε το αδιάκοπο τρέξιμο για τα ανούσια της ζωής και να αναπαυθούμε, έστω και για λίγο. στη χαρά της παρουσίας του άλλου…
Να μιλήσουμε λιγότερο και να ακούσουμε περισσότερο…
Να συγχωρήσουμε και να αγαπήσουμε από την καρδιά μας…
Να λειτουργήσουμε την πίστη ως πράξη και καθημερινό βίωμα και όχι ως ιδεολογία…
Να βιώσουμε τα Μυστήρια ως τρόπο μετοχής στη Βασιλεία του Θεού και να απαρνηθούμε τον εγωισμό και την αυτονόμησή μας από το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία…
Να πολεμήσουμε κάθε πειρασμική σχέση που κάνει την Εκκλησία να ερωτοτροπεί με την εξουσία, τη δύναμη και την οικονομική ισχύ…
Να γίνουμε αληθινά ελεύθεροι άνθρωποι που δεν υποτάσσονται τόσο στα εσωτερικά πάθη όσο και στην εξωτερική βία και εξαναγκασμό των ισχυρών του αιώνος τούτου…
Να ήταν λέει… να γιορτάσουμε έστω και για μια φορά στη ζωή μας Χριστούγεννα με Χριστό.
Κι όμως, δεν αποτελεί χίμαιρα.
Αρκεί να το θελήσεις, να το θελήσω, να το θελήσουμε…
π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος
