Αδικία είναι η συνήθεια νά βλέπη κανείς τούς νόμους μέ υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση τών νόμων, η καταπάτηση τού δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στό θείο θέλημα.
Είναι ενέργεια γιά νά επικρατήσει τό κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία, η βασιλεία τού πονηρού. Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν πού τήν εργάζεται τόν καθιστά ακάθαρτο μπροστά στόν Θεό. Η αδικία είναι αποκρουστική στά μάτια τού Θεού, καθώς προσβάλλει τό πρώτο τών θείων χαρακτηριστικών πού είναι η θεία δικαιοσύνη. Είναι δέ μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στήν αδικία κρύβεται διαμιάς η κακία.
Η αδικία είναι πράξη ψυχής πού δέν συντάσσεται μέ τόν Θεό αλλά μέ τόν πονηρό. Η αδικία φανερώνει ψυχή πού δέν έχει καμιά επαφή τών συναισθημάτων μέ τή λογική, ούτε βέβαια μπορεί νά κυριαρχήσει πάνω στά πάθη καί τίς επιθυμίες της. Η αδικία κρίνει πρός τό συμφέρον καί όχι πρός τό δίκαιο. Αποδίδει τό δίκαιο σ αυτούς πού αδικούν καί τό αφαιρεί απ αυτούς πού δικαιούνται νά τό λάβουν.
Η αδικία γεμίζει τή γή μέ θρήνους καί ο στεναγμός τών αδικημένων
ανεβαίνει μέχρι τόν ουρανό. Η αδικία, η οποία δέν έχει έλεος καί
οικτιρμούς, δέν δειλιάζει μπροστά σέ τίποτα. Συνθλίβει τίς καρδιές τών
αδικημένων καί κάνει από τά μάτια τους νά τρέχουν πηγές δακρύων. Δέν
ελεεί τόν ορφανό καί δέν λυπάται τήν χήρα. Πάντοτε αδυσώπητη καί
ανελέητη, επιβάλλει τίς θελήσεις της καί εκτελεί τίς αποφάσεις της. Η
τυραννία της είναι σκληρή· όπου δέ επικρατεί, κυριαρχεί ο στεναγμός καί ο
πόνος.
Η αδικία αρνείται τόν Θεό καί δέν υπολογίζει τό κράτος τής δύναμής Του. Η
εικόνα της προκαλεί φρίκη καί τρόμος καταλαμβάνει αυτούς πού τήν
αντικρύζουν. Είναι δύσμορφη καί αποτρόπαιη καί η όψη της μοιάζει μέ
αρχαία ερινύα. Όπου κι άν εμφανισθεί, απομακρύνεται απ εκεί η ειρήνη, η
χαρά καί η ευθυμία. Η παρουσία της προμηνύει καταιγίδα καί η φωνή της
αναγγέλει τήν καταστροφή. Απ όπου κι άν περάσει, η ερήμωση γίνεται
ολοκληρωτική.
Η αδικία είναι ο κακός δαίμονας πού αφαιρεί τήν ευτυχία από τούς ανθρώπους.
