Του Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας κ. Κλεόπα
Με αφορμή την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, ας μεταφερθούμε χρονικά στην Αθήνα του 1896, και συγκεκριμένα στις 6 Απριλίου, όπου αναβίωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, το οποίο είχε ανακατασκευασθεί τότε με χρηματοδότηση του Εθνικού Ευεργέτη Γεώργιου Αβέρωφ.
Ο Γάλλος Βαρώνος του Coubertin, Charles Piere de Frédy, πρότεινε την αναβίωση των Αγώνων ως παγκόσμιου αθλητικού γεγονότος, για να διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, στα χρονικά πρότυπα εκείνων της αρχαιότητας.
Στις 23 Ιουνίου του 1894, συστήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, η οποία αποφάσισε όπως η αναβίωση των Αγώνων ξεκινήσει το 1896 από την Αθήνα, με πρώτο της Πρόεδρο τον λόγιο Δημήτριο Βικέλα.
Ο Βασιλεύς Γεώργιος Α´ καλωσόρισε τότε περίπου 280 αθλητές, από 13 χώρες, για να πάρουν μέρος σε 43 αγωνίσματα. Νικητής του πρώτου Μαραθωνίου ήταν ο 24χρονος Σπύρος Λούης.
Η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα, το 1896, επηρέασε τη ζωή της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής των Αθηνών, όπως μαρτυρείται στην αλληλογραφία της εν λόγω περιόδου.
Προβλέποντας ο τότε Σχολάρχης της, Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ότι κάποιοι από τους επισκέπτες, που θα παρακολουθούσαν τους Ολυμπιακούς στην Αθήνα, επρόκειτο να επισκεφθούν τη Ριζάρειο, πρότεινε, δια της από 20ης Φεβρουαρίου 1896 επιστολής του προς το διοικητικό συμβούλιο της σχολής, τον καλλωπισμό της δενδροφυτείας της σχολής και την κατασκευή των πλέον αναγκαίων έργων, που θα συντελούσαν στον εξωτερικό ευπρεπισμό της, ώστε να δοθεί προς τα έξω η εικόνα εκείνη που θα αντανακλούσε την αίγλη της σχολής. (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 91)
Η παράκλησις του ριζαρείτου Π. Τζουμέρκα, τελειοδίδακτου μαθητή της Ε΄ τάξεως, να συμμετάσχει στους Πανελληνίους και Ολυμπιακούς Αγώνες, ενισχύθηκε από επιστολές, τόσο του έφορου του Παναχαϊκού γυμναστικού σύλλογου Πάτρας, Α. Σ. Σπηλιωτόπουλου, όσο και του προεδρείου της επιτροπής παρασκευής Ελλήνων αθλητών, δια των οποίων παρακαλούσαν το υπουργείο των εκκλησιαστικών, τον ίδιο τον άγιο και το διοικητικό συμβούλιο της σχολής να εισακούσει την παράκληση του εν λόγω μαθητή, με την πεποίθηση ότι θα διακρινόταν και θα τιμούσε την Ελλάδα με τις αθλητικές του επιδόσεις. (Ἒγγραφα διευθυντοῦ πρός τό Διοικητικόν Συμβούλιον 1894-1900, Τομ. Α´)
Η επιστολή Σπηλιωτόπουλου έγινε δεκτή ευμενώς από τον τότε υπουργό παιδείας Δ. Πετρίδη, ο οποίος, στο κάτω μέρος της επιστολής Σπηλιωτόπουλου, σε σημείωσή του, έδινε εντολή στον άγιο, να χορηγήσει στον Τζουμέρκα την απαιτούμενη άδεια συμμετοχής του στους Πανελληνίους και Ολυμπιακούς Αγώνες. (Έγγραφα διευθυντοῦ προς τό Διοικητικόν Συμβούλιον 1894-1900, Τομ. Α´)
Χρήσιν ποιούμενος των σχετικών εδαφίων του κανονισμού που διείπε τη λειτουργία της Ριζαρείου, με ιδιαιτέρα έμφαση στον προορισμό των ιεροσπουδαστών, των ευτρεπιζομένων προς ιερωσύνη, ο Άγιος Νεκτάριος απέστειλε δύο επιστολές του προς το “Προεδρεῖον τοῦ Παναχαϊκοῦ γυμναστικοῦ Συλλόγου ” (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 91) και προς τον “Πρόεδρον τῆς πρός παρασκευήν Ἑλλήνων ἀθλητῶν εἰδικῆς ἐπιτροπείας”, (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 92) με ημερομηνίες 22 και 26 Φεβρουαρίου 1896 αντιστοίχως, με κοινοποίηση στο διοικητικό συμβούλιο της σχολής (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 94), στις 8 Μαρτίου 1896, αρνηθείς να παράσχει την συγκατάθεσή του στον Τζουμέρκα, για να λάβει μέρος στους αγώνες, λέγοντας, επίσης, στην από 11ης Μαρτίου 1896 επιστολή του (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 95), ότι το γυμναστήριο της σχολής θα έπρεπε να “περιορισθῇ εἰς τά σωματικά γυμνάσια τά πρός τήν ὑγείαν συντελοῦντα”, ώστε να συντελούσε στην καλή φυσική κατάσταση των μαθητών και όχι στην προετοιμασία αθλητών.
Παρόμοια επιστολή έστειλε ο Άγιος Νεκτάριος στο “Προεδρεῖον Πανελληνίου γυμναστικοῦ συλλόγου”, στις 24 Απριλίου 1899 (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας δεύτερον, σελ. 195), αρνησάμενος τη συμμετοχή μαθητών στους ετήσιους αγώνες του συλλόγου, την δε “Διεύθυνσιν Δημοσίου Κεντρικοῦ Γυμναστηρίου” ενημέρωσε, στις 30 Απριλίου 1899, για την ημερομηνία τέλεσης των εξετάσεων της γυμναστικής στη Ριζάρειο σχολή. (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας δεύτερον, σελ. 195).
Στη συνεδρίαση της 9ης Μαρτίου 1896 του πολυμελούς συμβουλίου της Ριζαρείου, υιοθετήθηκε η θέση του Αγίου Νεκταρίου περί απαγορεύσεως συμμετοχής του μαθητή Τζουμέρκα στους Ολυμπιακούς αγώνες, την οποία κοινοποίησαν δια της από 11ης Μαρτίου 1896 επιστολής τους προς το υπουργείο των εκκλησιαστικών, εμμένοντες στη ληφθείσα απόφαση. (Βιβλίον ἐξερχομένων ἐγγράφων τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, σελ. 276)
Ο θόρυβος που προκάλεσε η αίτηση του μαθητή Τζουμέρκα, να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ώθησε τον Άγιο Νεκτάριο να αποστείλει την από 11ης Μαρτίου 1896 επιστολή του προς το διοικητικό συμβούλιο, ζητώντας την κατάργηση συγκεκριμένων αθλημάτων στο γυμναστήριο της σχολής, όπως του άλματος επί κοντώ, ώστε οι μαθητές να αποφεύγουν την εγγραφή τους σε αθλητικούς ομίλους, κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών, διατηρώντας την ιεροπρέπειά τους, ενδυόμενοι την του Ριζαρείτη στολή. (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 95)
Την εφαρμογή του μέτρου τούτου εζήτησε ο Άγιος, για να αποφευχθεί η ολοκληρωτική αφομοίωση και εξομοίωση των ιεροσπουδαστών με τους μαθητές άλλων σχολείων, πρότεινε δε στην από 25ης Μαΐου 1896 επιστολή του την κατάργηση των γυμναστικών εξετάσεων και την αντικατάσταση των αθλητικών ασκήσεων με την καλλιέργεια του αγροκτήματος της σχολής, το οποίο θα απεβήνατο προς ωφέλεια ιδίως των μαθητών που προερχόντουσαν από την επαρχία. (Βιβλίον Ἀλληλογραφίας πρῶτον, σελ. 99)
Ίσως η στάση του Αγίου να ερμηνευθεί ως άκρως ασκητική και συντηρητική, δε θα πρέπει όμως να αγνοούμε το γεγονός ότι, αν και χρονικώς βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, στην Αθηναϊκή κοινωνία υπήρξαν έντονες τάσεις δυτικής εκκοσμίκευσης.
Στη συνεδρίαση της 16ης Μαρτίου 1896, το πολυμελές συμβούλιο απεδέχθη τη συγκεκριμένη πρόταση του Αγίου, περί περιορισμού της άθλησης των μαθητών εις ό,τι συνετέλει στη φυσική τους κατάσταση, και κοινοποίησε την απόφασή του με την από 18ης Μαρτίου 1896 επιστολή του προς αυτόν. (Βιβλίον ἐξερχομένων ἐγγράφων τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, σελ. 279)
