π. Σπυρίδων Σκουτής
Στην ελληνική οικογένεια, τα παιδιά μπαίνουν στη θέση του Θεού, η συζυγία πάει στο καλάθι των αχρήστων, τον Θεό τον θυμόμαστε μόνο σε θέματα υγείας και τρίτα-τέταρτα πρόσωπα παρεμβαίνουν στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών αλλά και στη σχέση του ζευγαριού.
Η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε κρίση διότι έχει χαθεί η ιεράρχηση των σχέσεων, τα όρια, η ταυτότητα και η θέση των ατόμων μέσα σε αυτή.
Παιδιά που μεγαλώνουν σε μια γυάλα, που δεν συγκρίνονται με άλλα παιδιά γιατί είναι τέλεια, γονείς που είναι οι καλύτεροι και γιαγιάδες και παππούδες να ψάχνουν να θεραπεύσουν τα απωθημένα τους μέσα από παιδιά και εγγόνια.
Εκεί είναι τελικά το απόστημα. Παιδιά που μεγαλώνουν με ψηλομυτιά και γονείς που κοπανάνε τα «εγώ» τους σαν τα κριάρια. Και το καλύτερο το κρατάω για το τέλος.
Ένας Χριστός που τον καταντήσαμε μια γαλοπούλα τα Χριστούγεννα, ένα αρνί το Πάσχα, μια γουρουνοπούλα τον 15 Αυγουστο, και μια Θεία Κοινωνία έτσι για να πάει καλά η χρονιά.
Διαλύσαμε την πυξίδα. Και μετά λέμε γιατί το πλοίο πάει στα βράχια.
Έχουμε ανάγκη μετάνοιας αλλά δυστυχώς ελάχιστοι θέλουν να αλλάξουν και να παλέψουν.
Αυτοί όμως θα είναι σε κάθε γενιά τα καντηλάκια μέσα στα σκοτάδια του κόσμου τούτου.
