Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Ὁ ᾿Ιησοῦς, ποὺ ἔγινε

γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα

κατώτερος ἀπ’ τοὺς ἀγγέλους,

στεφανώθηκε

μὲ δόξα καὶ τιμή,

ἐξαιτίας τοῦ θανάτου του.

(῾Εβρ. β´ 2-10) 

Αδελφοί, εἰ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ῞Ητις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος ῾Αγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν. Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· «Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; ᾿Ηλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ»· ἐν γὰρ τῷ «ὑποτάξαι» αὐτῷ τὰ «πάντα» οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. Νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ «πάντα ὑποτεταγμένα»· τὸν δὲ «βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους ἠλαττωμένον» βλέπομεν ᾿Ιησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου «δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον», ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. ῎Επρεπε γὰρ αὐτῷ, δι᾿ ὃν τὰ πάντα καὶ δι᾿ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ἂν ὁ λόγος ποὺ δόθηκε ἄλλοτε μέσω ἀγγέλων, ἀποδείχτηκε ἀληθινός, κι ὅσοι τὸν παρέβηκαν ἢ δὲν ὑπάκουσαν σ’ αὐτὸν δέχτηκαν τὴν τιμωρία ποὺ τοὺς ἔπρεπε, πῶς εἶναι δυνατὸν ἐμεῖς νὰ ξεφύγουμε, ἂν δὲν δώσουμε τὴν προσοχὴ ποὺ ταιριάζει σὲ μιὰ τόσο σπουδαία σωτηρία; Τὴ σωτηρία αὐτή, ποὺ ἄρχισε νὰ διακηρύττει ὁ Κύριος, μᾶς τὴ βεβαίωσαν ὅσοι ἄκουσαν τὸν λόγο του. Κι ὁ Θεὸς πρόσθεσε τὴ μαρτυρία του γι’ αὐτήν, μὲ κάθε λογῆς θαυματουργικὲς ἐνέργειες καὶ μὲ τὶς διάφορες δωρεὲς τῶν χαρισμάτων τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του. Τὸν μελλοντικὸ κόσμο, γιὰ τὸν ὁποῖο μιλᾶμε, ὁ Θεὸς δὲν τὸν ὑπέταξε στοὺς ἀγγέλους. ᾿Αντίθετα, ὅπως λέει κάπου ἡ Γραφή,  Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ τὸν σκέφτεσαι; ἢ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ τὸν φροντίζεις; Τὸν ἔκανες λίγο κατώτερον ἀπ’ τοὺς ἀγγέλους, τὸν στεφάνωσες μὲ δόξα καὶ τιμή· ὅλα τὰ ὑπέταξες κάτω ἀπ’ τὰ πόδια του. Λέγοντας ὅλα τὰ ὑπέταξες σ’ αὐτόν, ἐννοεῖ πὼς τίποτε δὲν ἄφησε ποὺ νὰ μὴν τὸ ὑποτάξει σ’ αὐτόν. ῝Ως τώρα ὅμως δὲν βλέπουμε νὰ εἶναι ὅλα ὑποταγμένα σ’ αὐτόν. Βλέπουμε ὅμως ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς, ποὺ ἔγινε γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα κατώτερος ἀπ’ τοὺς ἀγγέλους, στεφανώθηκε μὲ δόξα καὶ τιμή, ἐξαιτίας τοῦ θανάτου του. Γιατὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θέλησε αὐτὸς νὰ γευτεῖ τὸν θάνατο γιὰ τὸ καλὸ ὅλων. ῾Ο Θεός, λοιπόν, ἡ ἀρχὴ καὶ ὁ σκοπὸς τῶν πάντων, ἐνῶ ὁδήγησε πολλοὺς υἱοὺς στὴ δόξα, ἔπρεπε μὲ τὸ πάθος νὰ ὁδηγήσει τὸν χορηγὸ τῆς σωτηρίας τους στήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου του.