«Ηταν αρχές Ιουλίου του 1993, όταν ένας φοβερός μεσημεριάτικος σεισμός, μας ταρακούνησε και μας τρόμαξε. Ζημιές, καταστροφές, τραυματισμοί, ένα χάος.
Τήν ώρα του σεισμού, ο γέροντας Παϊσιος, στο κρεββάτι του πόνου, έναν χρόνον πριν κοιμηθεί, είδε το εξής όραμα:
Τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα, προστάτη και πολιούχο της πόλεως της Πάτρας
να παρακαλεί θερμώς και με δάκρυα τον Κύριον μας Ιησού Χριστό, λέγοντάς
του: Σώσε την πόλιν μου, σώσε την πόλιν μου.
Αμέσως ο γέροντας Παΐσιος, επικοινώνησε με τον τότε Μητροπολίτη Πατρών,
κυρό Νικόδημο και του ανέφερε το γεγονός, το οποίο και γνωστοποίησε στο
χριστεπώνυμο ποίμνιο του ο μακαριστός Μητροπολίτης. Και για αυτό η πόλις από τον σεισμό βλάφτηκε ελάχιστα σε σχέση με το μέγεθος και το επίκεντρο του σεισμού».
