Γράφει ο Ιάσων Ιερομ.
Απολείτουργο κι ήρθε στο ναό ένας νέος, μπλεγμένος στα ναρκωτικά. Οι πιστοί μόλις έφευγαν απ᾽ την εκκλησία. Μπαίνει μ᾽ ορμή κι αρχίζει να φωνάζει “πού είν’ ο παπάς; πού είν’ ο παπάς;”.
Οι πιστοί, που μόλις είχαν
κοινωνήσει, πέφτουν πάνω του, λέγοντάς του “φύγε, τι θες εσύ εδώ;”.
Αυτός συνέχιζε “τον παπά, τον παπά”. Όλοι νόμιζαν ότι θέλει χρήματα.
Έφτασε στο ιερό, παρά τον κόσμο που δυσανασχετούσε. Βγαίνω έξω
και τον ρωτώ τι θα ήθελε. Εκείνος ζήτησε μιαν ευχή γιατί έφευγε το ίδιο
απόγευμα για ένα κέντρο απεξάρτησης. Ούτε χρήματα, ούτε τίποτε. Αυτός
που ακόμα μες την εκκλησία, έπεσε θύμα της ευσέβειας των
χριστιανών, που τονε προτιμούσαν για καταραμένο: χωρίς Θεό. Λες και ο
Θεός διοικεί και ανήκει σ’ ένα κλειστό “κλαμπ” ανθρώπων.
Οι Ιουδαίοι έκριναν κάποιον ως ικανό όταν ήταν σε θέση να προσφέρει στην
κοινωνία υγιή παιδιά ώστε ο λαός του Ισραήλ να γίνει σαν τους κόκκους
της άμμου και να εκπληρωθεί ο λόγος του Θεού στον Αβραάμ. Λες και ο Θεός
έχει ανάγκη τον άνθρωπο! Οι Ιουδαίοι προφήτευαν και έκριναν μονάχα σ’
αυτό που έβλεπαν. Ποθούσαν έναν ισραηλιτικό έθνος ισχυρό, μ’ έναν Μεσσία
κοσμικό. Η εμμονή στο γράμμα του Νόμου, έδιωξε τον Θεό απ’ το Νόμο.
Ό, τι λοιπόν δεν εξυπηρετούσε την κοσμική δύναμη του Ισραήλ, κρίνονταν
ως αλλόκοτο και καταραμένο. ‘Ο, τι δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των
νομοδιδασκάλων, δεν ήταν του Θεού! Ακριβώς γιατί οι νομοθέτες
του Ισραήλ είχαν αντικαταστήσει τον Θεό με τον εαυτό τους. Σήμερα
γεννάται η Παρθένος Μαρία, από μια γυναίκα, την Άννα κι από έναν άνδρα
τον Ιωακείμ, από δυο καταραμένους για τα μάτια των συμπολιτών τους.
Είχαν περιγελαστεί και κριθεί ως αδύναμοι αφού δεν μπορούσαν να φέρουν
παιδιά στον κόσμο.
Ο Θεός όμως εργάζεται διαφορετικά σε σχέση με τα καλούπια που Τον
βάζουμε. Είμαστε πολύ λίγοι κι ο Θεός, ωκεανός. Πώς να χωρέσει στο
ποτήρι του μυαλού μας; Η στείρα δεν γεννά απλώς. Πόσες φορές συνέβη μες
την Παλαιά Διαθήκη; Και οι Ιουδαίοι, μυαλό δεν έβαζαν… Η στείρα γεννά
την Θεοτόκο, Αυτήν που θα θρέψει Αυτόν που όλους μας τρέφει.
Να μην προδικάζουμε, ν’ αφήνουμε την κρίση στον Θεό. Οι καταραμένοι μιας
κοινωνίας που σκορπίζει κατάρες, μπορεί να κρύβουν παράδεισο που εμείς
αδυνατούμε να δούμε, πόσο μάλλον να ζήσουμε. Άλλωστε, από δυο
καταραμένους μιας κοινωνίας ήρθε στον κόσμο η Θεοτόκος και Μητέρα του
Φωτός. Κι έκλεισεν ο Θεός τα στόματα των νομιμοφρόνων. Πέθαναν
και τώρα, δεν τους θυμάται πια κανείς. Ας εορτάσουμε, αδελφοί μου,
σήμερα: ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν!
Γιατί ο Θεός μας είναι Θεός ζωντανών και όχι νεκρών.
