«…Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι
άλλοι. Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να
σωθεί ο ίδιος.
Τους άλλους πρέπει ν’ αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς· να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία.
Και μ’ αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ’ τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.
Και μ’ αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ’ τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.
Όταν ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. Αληθινοί
χριστιανοί είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του
μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, με μια συνεχή σχέση αγάπης.
Όταν ζούμε ενωμένοι εν Χριστώ, δηλαδή όταν ζούμε την ενότητα μέσα
στην Εκκλησία Του με το αίσθημα του ενός. Αυτό είναι το μεγαλύτερο
βάθος, η μεγαλύτερη έννοια που έχει η Εκκλησία. Εκεί βρίσκεται το
μυστήριο· να ενωθούν όλοι σαν ένας άνθρωπος εν Θεώ.
Είμαστε ένα ακόμη και με τους ανθρώπους που δεν είναι κοντά στην
Εκκλησία. Είναι μακριά από άγνοια. Η Εκκλησία είναι νέα ζωή εν Χριστώ.
Στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει κόλασις. …»
