π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
Πίστευα, λέει (ένας), πως πήγα στον Παράδεισο, για τα καλά μου έργα κι έτσι λοιπόν ρώτησα (λέει) τον Θεό:
«Χριστέ μου γιατί με έφερες εδώ; Για τα καλά μου έργα;»
Λέει: «Όχι» του απαντά ο Χριστός
-«Ούτε για τις πολλές μου νηστείες και την εγκράτεια που είχα, ιδίως όλες τις μέρες του χρόνου και ειδικότερα τις Σαρακοστές;»
– Όχι του απαντά ο Χριστός
-«Μήπως επειδή έκανα αρκετά προσκυνήματα στους Αγίους Τόπους, προσκύνησα τόσους Αγίους, τόσα Άγια Λείψανα και πήγα σε όλη την Ελλάδα, πήγα και στον Άγιον Όρος;»
– Όχι
-«Καλά» λέει «αφού ομολόγησα το όνομά σου και το υπερασπίστηκα, ούτε γι’ αυτό με έβαλες στον Παράδεισο;»
-Ούτε γι’ αυτό.
-Μήπως για τις πολλές μου ελεημοσύνες;
-Όχι, ούτε γι΄αυτό.
– Μήπως επειδή ήμουν συχνά συμμέτοχος των Αγίων Μυστηρίων της εκκλησίας μας;
– Όχι
-Μήπως επειδή διάβαζα συχνά το Ιερό Ευαγγέλιο, τους βίους των Αγίων και άλλα πνευματικά βιβλία;
– Όχι… ούτε αυτό…
-Ε Χριστέ μου, «λέει», μ’ έσκασες! Πες μου επιτέλους «λέει», γιατί ήρθα εδώ; Πως μ’ έφερες εδώ;
-Σ’ έφερα στον Παράδεισο γιατί Με αγάπησες, τόσο πολύ, ώστε ήθελες να μου μοιάσεις, «κατ’ εικόνα και κατ’ ομείωσιν. Να μου μοιάσεις… κι εσύ έγινες όλος Εγώ.
Έγινες όλος Χριστός… γι’ αυτό σε έφερα εδώ!
