Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ο Μέγας
Είπε ο αββάς Μακάριος:«Εάν επιπλήττοντας κάποιον, αισθανθείς μέσα σου να κινείται οργή, ικανοποιείς δικό σου πάθος και δεν σε υποχρεώνει κανείς να χάσεις τον εαυτό σου, για να σώσεις άλλους».
Μην κρίνετε για να μην κριθείτε (Ματθ. 7,1). Αλλά αν είναι αμαρτωλός, ο Κύριος θα τον σώσει. Είναι μάλιστα γραμμένο στην Αγία Γραφή: Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε (Ιακ. 5,16),
Έλεγε ο αββάς Παφνούτιος, ο μαθητής του αββά Μακαρίου: «Παρακάλεσα τον πατέρα μου, λέγοντας: «Πες μου κάτι».
Κι εκείνος μου είπε: «Μην κάμης κακό σε κανέναν και μην κατακρίνης κανέναν. Αυτά να τηρής και σώζεσαι»,
Έλεγε ο Αββάς Πέτρος για τον άγιο Μακάριο :
« Κάποτε πήγε σε έναν αναχωρητή και βλέποντάς τον να υποφέρη, του ζήτησε να του πη τι ήθελε να βάλη στο στόμα του γιατί κανείς δεν ήταν στο κελλί του.
Και εκείνος του είπε παστέλλι.
Δεν δίστασε τότε ο γενναιόκαρδος να πάη στην Αλεξάνδρεια για να το
φέρη στον ταλαίπωρο. Και το θαυμαστό γεγονός δεν έγινε φανερό σε κανέναν
».
Ο αββάς Πέτρος είπε επίσης ότι, καθώς ο αββάς Μακάριος φερόταν με ακακία σε όλους τους αδελφούς, κάποιοι τον ρώτησαν: «Γιατί κάνεις έτσι;»
Εκείνος αποκρίθηκε: «Δώδεκα χρόνια υπηρέτησα τον Κύριό μου, για να μου δώσει το χάρισμα αυτό, και όλοι με συμβουλεύετε να το αποβάλω;»
Ενώ ο Αββάς Μακάριος πήγαινε κάποτε από το έλος στο κελλί του, φορτωμένος φοινικοβλαστούς, τον συνάντησε ο διάβολος στον δρόμο, με δρεπάνι. Και καθώς θέλησε να τον χτυπήση, δεν μπόρεσε.
Και του λέγει : «
Πολλή αντίσταση βρίσκω σε σένα, Μακάριε, μη μπορώντας να σου κάμω κακό.
Και όμως, ότι κάνεις το κάνω και εγώ. Συ νηστεύεις ; Και εγώ δεν τρώγω
καθόλου. Αγρυπνείς ; Και εγώ δεν κοιμάμαι καθόλου. Ένα μονάχα έχεις και
με νικάς ».
Τον ρωτά ο Αββάς Μακάριος: « Ποιό είναι αυτό ; ».
Και εκείνος αποκρίνεται: « Η ταπείνωσή σου. Αυτή με εξουδετερώνει »,
Ο Αββάς Μακάριος ο μέγας έλεγε στους αδελφούς, στη Σκήτη, όταν απέλυε τη σύναξη:
« Φεύγετε, αδελφοί ».
Και του είπε ένας από τους γέροντες: « Που έχουμε να φύγουμε πιο πολύ από την έρημο αυτή ; ».
Εκείνος δε έθετε το δάχτυλό του στο στόμα, λέγοντας: « Αυτό να φεύγετε ». Και έμπαινε στο κελλί του και έκλεινε τη θύρα και καθόταν,
Ρώτησαν κάποιοι τον Αββά Μακάριο, λέγοντας: « Πώς πρέπει να προσευχώμαστε ; ».
Τους λέγει ο γέρων :
Δεν χρειάζονται περιττά λόγια, αλλά να απλώνετε τα χέρια και να λέτε :
Κύριε, όπως θέλεις και όπως γνωρίζεις, ελέησέ με,
Και αν έρχεται πειρασμός :
Κύριε, βοήθησέ με,
Εκείνος γνωρίζει τι είναι για καλό μας και μας ελεεί,
Την ευχή του Αγίου πατέρα και αδερφού να ‘χουμε και τη μνήμη του βίου και του λόγου του,
