Ακόμη και μεγάλοι άγιοι είχαν σφάλει στην κρίση τους για ανθρώπους.
Για παράδειγμα, ο Μέγας Βασίλειος νόμιζε άγιο άνθρωπο κάποιον υποκριτή
αιρετικό, τον οποίον μάλιστα και υποστήριζε έναντι πολλών που τον
αμφισβητούσαν, μέχρι που κάποτε πείστηκε πια, για την αιρετική πλάνη
αυτού του ανθρώπου ο Βασίλειος και απογοητεύτηκε οικτρά».
