Μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια και θελήματα. Και όταν χαϊδεύεις πολύ το παιδί, θα γίνει εγωιστής, θα γίνει αντάρτης και θα πάρει στραβό δρόμο. Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος. Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες, αλλά σύντομη ζωή. Η ψυχή έχει συνέχεια, άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα, άλλα στο Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής τους…
Μια μάνα μπορεί από αδιάκριτη αγάπη να βλάψει το παιδί της. Όταν λ.χ. κάποια μάνα βλέπει το παιδάκι να δυσκολεύεται να περπατήσει και λέει: «κρίμα το καημένο, δεν μπορεί να περπατήσει» και το παίρνει συνέχεια αγκαλιά, αντί να το κρατήσει λίγο από το χεράκι, πώς θα μάθει το παιδί να περπατάει μόνο του; Βέβαια από αγάπη κινείται, αλλά του κάνει ζημιά με το πολύ ενδιαφέρον της. Ή αν από την υπερβολική αγάπη της φιλάει το παιδί και λέει «δεν υπάρχει στον κόσμο τέτοιο παιδί σαν το δικό μου», τότε του καλλιεργεί την υπερηφάνεια και την αρρωστημένη αυτοπεποίθηση. Ύστερα το παιδί δεν υπακούει στους γονείς, επειδή πιστεύει, ότι τα ξέρει όλα…
Μεγαλύτερη ζημιά παθαίνουν ιδίως εκείνα τα παιδιά, που οι γονείς τους δεν καταλαβαίνουν τι κακό τα κάνουν, με το να τα θαυμάζουν και να τα θεωρούν σπουδαία, όταν μιλούν με αναίδεια.
Τα παιδιά για να πάρουν καλό δρόμο, χρειάζεται πολλή προσευχή. Να μην τα δείχνουμε πολύ την αγάπη μας, γιατί θα γίνουν παληόπαιδα και θα έχουν θράσος, αλλά ούτε και πολύ αυστηρότητα, γιατί θα γίνουν αντάρτες. Το μυστικό είναι να ξέρεις πόσο θα σφίξεις το σχοινί. Τα παιδιά να μην μπαίνουν σε συζητήσεις των μεγάλων.
Όταν τα παιδιά ατακτούν, είναι προτιμότερο να τα μαλώνουμε το πρωί, που έχουν μπροστά τους όλη την ημέρα και διασκεδάζουν τις εντυπώσεις. Όταν τα μαλώσετε το βράδυ, πολλές φορές θολώνει το μυαλό τους και μπορεί να προβούν σε διαβήματα άσχημα…
Η μητέρα έχει περισσότερη ευθύνη από τον πατέρα για την ανατροφή των παιδιών. Η προσευχή των γονέων, ιδίως της μάνας, επειδή είναι καρδιακή και έχει πόνο, πολύ εισακούγεται.
Στα χρόνια της ειδωλολατρίας οι μητέρες έκαιγαν τα παιδιά τους μπροστά στο άγαλμα του Μολώχ (Σημιτική θεότητα), για να συμμετάσχουν στη δοξολογία προς τον Θεό! Αν γνώριζαν τον πραγματικό Θεό, τι θυσίες θα έκαναν! Αυτές θα έχουν ελαφρυντικά την ημέρα της Κρίσεως, γιατί παρασύρθηκαν. Οι σημερινές όμως μητέρες, με την αδιαφορία που έχουν για τα παιδιά τους, τί ελαφρυντικά θα έχουν; Θα τους πει ο Θεός: «Εσείς γνωρίζατε τον αληθινό Θεό, βαπτισθήκατε, τόσα ακούσατε, τόσα μάθατε, ο Ίδιος ο Θεός Σταυρώθηκε για να σας σώσει και τί κάνατε; Βαριόσασταν να πάτε τα παιδιά σας να τα Κοινωνήσετε στην Εκκλησία! Εκείνες νόμιζαν, ότι ο Μολώχ είναι ο αληθινός Θεός και πρόσφεραν θυσία ακόμη και τα παιδιά τους. Εσείς τι κάνατε;»…
