Η ψυχή δεν έχει υλι­κό σχή­μα εί­ναι πνοή Θεού, αλλά όταν εμείς θέ­λου­με να την αγιο­γρα­φή­σου­με, θα της δώ­σου­με το αν­θρώ­πι­νο σχή­μα του σώ­μα­τος, διό­τι στις διά­φο­ρες εκ­δη­λώ­σεις του σώ­μα­τος, η ψυχή παίρ­νει το σχή­μα του σώ­μα­τος.

Γι΄αυτό και όταν προ­σευ­χό­μα­στε γο­να­τι­στοί, η ψυχή παίρ­νει και αυτή το τα­πει­νό σχή­μα του σώ­μα­τος μας..

Η ψυχή έχει 3 ονό­μα­τα: Λέ­γε­ται καρ­δία, λέ­γε­ται ψυχή, λέ­γε­ται και πνεύ­μα. Το ίδιο πράγ­μα με 3 ονο­μα­σί­ες.

Όταν μι­λού­με για λο­γι­σμούς, για συ­ναι­σθή­μα­τα και για πάθη, ονο­μά­ζου­με την ψυχή μας ως καρ­δία (Μα­κά­ριοι οι κα­θα­ροί τη καρ­δία).

Όταν όμως μι­λού­με για τη Χάρη του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος που λά­βα­με στο Άγιο Βά­πτι­σμα, τότε ομι­λού­με περί ψυ­χής.

Όταν όμως απο­χω­ρι­στεί η ψυχή από το σώμα (σω­μα­τι­κός θά­να­τος), τότε η ψυχή ονο­μά­ζε­ται πνεύ­μα..

Όταν η ψυχή βγει από το σώμα, η τα­χύ­τη­τα της ψυ­χής πολ­λα­πλα­σιά­ζε­ται εις την νιο­στή! Φαν­τα­στεί­τε τι με­γά­λη τα­χύ­τη­τα έχει η ψυχή εκτός του σώ­μα­τος! Εί­ναι ασύλ­λη­πτες οι αγ­γε­λι­κές τα­χύ­τη­τες, όπως και αυ­τές των κε­κοι­μη­μέ­νων ψυ­χών..

Όταν η ψυχή μας εί­ναι μέσα στο σώμα, τότε λέ­γε­ται ψυχή. Όταν η ψυχή μας εί­ναι έξω από το σώμα, τότε λέ­γε­ται και πνεύ­μα..

Η πιο με­γά­λη αγά­πη, που μπο­ρεί να δεί­ξει ο Θεός σε εμάς, εί­ναι με το να μας κρα­τά­ει στη ζωή και να μας δί­νει έτσι χρό­νο για να με­τα­νο­ή­σου­με και να σω­θού­με.