π. Γεώργιος Δορμπαράκης
Ανεξάρτητα πό κείνους τούς δυστυχες συνανθρώπους μας πού νσυνείδητα χουν πιλέξει τόν δρόμοτῆς ἀνυπακοῆς στόν Θεό, ἡ ἐπισήμανση τοΚυρίου: «οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν», προκαλεῖ ῾φόβοκαί στούς χριστιανούς.
Τό γεγονός τι κάθε φορά εμαστε λόκληροι στή δουλεία νός κυρίου, ετε τοΘεοετε τοδιαβόλουσημαίνει τι δέν μπορομε νά παίζουμεμέ τή ζωή μας καί τίς πιλογές μας. Ἡ ἐπιπολαιότητα στήν πνευματική μας ζωή δέν εναι χωρίς συνέπειες.
Ατό πού κάνω κάθε φορά μέ ντάσσει στή μία στήν λλη κατάσταση, δηλαδή  μέ προσδιορίζει συνολικά ς νθρωπο. Γιατό καί τρομάζει λίγο ατό πού κούγεται συχνά πό συνανθρώπους μας,  καί μάλιστα νέους, ὅτι σκοπό χουν νά μαζεύουν στή ζωή τους μπειρίες.
κάθε μπειρία καταλαβαίνουμε μέ τά παραπάνω λόγια τοΚυρίου τι δέν εναι νώδυνη. ῎Αν δέν βρισκόμαστε στήν κατεύθυνση τς πακος στόν Θεό λειτουργοῦμε  ἀρνητικά, ἄρα μ’ ἕναν τρόπο δαιμονιζόμαστε!
Προφανς ὁ ἄνθρωπος δέν εναι να θροισμα μπειριν, ἕνα σύνολο τεμαχίων δηλαδή, ἀλλά νιαία ψυχοσωματική ὕπαρξη, ἡ ὁποία προσδιορίζεται κάθε φορά λόκληρη, θετικά ἤ ἀρνητικά, ἀνάλογα μέ τό εδος τς μπειρίας.