-Ο γέροντας Σοφρώνιος του Έσσεξ δεν τόνιζε το πάθος αυτό περισσότερο από
τα άλλα πάθη. Θυμάμαι ερχόνταν στο μοναστήρι μία Γαλλίδα που είχε γίνει
ορθόδοξη. Καμία φορά έβγαινε έξω για να καπνίσει κάποιο τσιγάρο.
Μετά
μου έλεγε:«Αισθάνομαι σαν μία πόρνη, πώς να ξεφύγω από τον καπνό;» Το
ήθελε πολύ. Τότε της είπα (πιστεύω ότι της το είπε και ο γέροντας
Σωφρόνιος): «Άφησέ το αυτό τώρα. Έχεις άλλα προβλήματα»; Εκείνη την
εποχή είχε διάφορα προβλήματα και το κάπνισμα ήταν ένα πρόσθετο βάρος
επειδή ήθελε να το κόψει.
Τελικά αυτή και άλλοι πολλοί το έκοψαν. Δεν είναι απαραίτητα αυτό το
πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα είναι να πλησιάσεις τον Θεό. Να επιθυμείς να
είσαι κοντά Του. Εαν ξέρεις ότι ο Θεός σε αγαπάει και με το τσιγάρο στο
στόμα τότε ίσως κάποια στιγμή να σου έρθει μία ιερή ντροπή, όχι μία
ανθρώπινη ντροπή και να το παρατήσεις με αηδία, με αηδία ιερή και
σωτήρια.
-Γνώρισα έναν Μολδαβό ο οποίος συχνά ταξιδεύει στην Ρωσία. Μου έλεγε ότι
εκεί γνώρισε έναν Ρώσο γιατρό ο οποίος έχει 24 παιδιά με μία μόνο
γυναίκα και υιοθέτησε και άλλα 4. Πηγαίνει συχνά στην Λαύρα του Αγίου
Σεργίου του Ράντονεζ. Εκεί έχει ένα κελί δικό του.
Όταν
μπαίνει στο κελί μένει μέσα για 4 ημέρες χωρίς φαί, χωρίς ποτό. Κανείς
δεν ξέρει τι κάνει εκεί. ‘Οταν βγαίνει από εκεί νομίζει ότι πέρασαν δέκα
λεπτά. Η εκκλησία θέλει να τον κάνει ιερέα αλλά εκείνος αρνείται. Και
έχει μία προσευχή τόσο δυνατή που μία φορά έκανε κάποιους εξορκισμούς με
προσευχές απλές που ούτε οι ιερείς δεν μπορούσαν να κάνουν.
Μετά
από τις προσευχές αυτές βγαίνει έξω και καπνίζει κανένα τσιγάρο.
Συγνώμη, με αυτό δεν θέλω να πω ότι επικροτώ το κάπνισμα, αλλά ωστόσο ας
υπάρχει κάποια ισορροπία. Πρώτα να αγαπήσει κάποιος τον Θεό και όλα τα
άλλα θα προστεθούν.
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
