Ας μάθουμε κάποτε να είμαστε Χριστιανοί. Αν δε γνωρίζουμε να προσευχόμαστε , πράγμα που είναι εύκολο και πολύ απλό, τι θα μάθουμε από τα άλλα;
Ας μάθουμε να προσευχώμαστε
σαν Χριστιανοί˙ εκείνες οι προσευχές είναι των ειδωλολατρών, εκείνες οι
δεήσεις είναι των Ιουδαίων, ενώ του Χριστιανού είναι αντίθετες ˙ με
αυτές ζητάμε άφεσι και αμνηστία των σφαλμάτων που έγιναν σε μας.
«Όταν μας βρίζουν», λέγει, «ευλογούμε, όταν μας καταδιώκουν,
δείχνουμε ανοχή, όταν μας βλασφημούν , παρακαλούμε» ( Α΄Κορ. 4, 12-13 ) .
Άκου τον Στέφανο που λέγει˙ «Κύριε, μη λογαριάσης σ’ αυτούς αυτό το
αμάρτημα» ( Πραξ. 7,60 ) .
Όχι μόνο δεν καταριόταν ,αλλά και προσευχόταν γι’ αυτούς˙ ενώ εσύ όχι
μόνον δεν προσευχήθηκες γι’ αυτούς αλλά και τους καταράστηκες. Όσο
λοιπόν πιο υπέροχος ήταν εκείνος, τόσο χειρότερος είσαι εσύ.
Ποιόν θαυμάζουμε; Πες μου. Εκείνους για τους οποίους προσευχήθηκε ή
αυτόν που προσευχόταν γι’ αυτούς; Οπωσδήποτε αυτόν. Εάν εμείς, πολύ
περισσότερο ο Θεός. Θέλεις να πλήξης τον εχθρό; Προσευχήσου γι’ αυτόν˙
όχι όμως με τέτοια διάθεσι, όχι σαν να πλήττης˙ αυτό βέβαια γίνεται, εσύ
όμως μην το κάνης με το σκοπό αυτό.
Αν και βέβαια εκείνος ο μακάριος τα πάθαινε άδικα ,και όμως
προσευχόταν γι’ αυτούς, ενώ εμείς πολλά δικαιολογημένα τα παθαίνουμε από
τους εχθρούς. Αν λοιπόν αυτός που άδικα έπασχε, δεν τόλμησε να μην
προσευχηθή γι’ αυτούς , εμείς που πάσχουμε δίκαια και όχι μόνο δεν
προσευχόμαστε, αλλά και καταριόμαστε , ποιάς τιμωρίας δεν είμαστε άξιοι;
Νομίζεις βέβαια ότι δίνεις το χτύπημα σ’ εκείνον, η αλήθεια είναι
όμως ότι τραβάς το ξίφος εναντίον σου, μη αφήνοντας το δικαστή να γίνη
πράος για τα αμαρτήματά σου με τα οποία τον εξοργίζεις εναντίον των
άλλων.
Διότι λέγει: «Με όποιο μέτρο μετρείτε, με το ίδιο θα μετρηθείτε και
σεις, και με όποιο κριτήριο κρίνετε, θα κριθήτε» ( Ματθ. 7,2 ) . Ας
γίνουμε λοιπόν συγχωρητικοί για να έχουμε τέτοιο και τον Θεό…
