Ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
Ὅταν ἔχετε χρόνο στὸ σπίτι σας καὶ τὴν ἀπαιτουμένη ἡσυχία ἀρχίστε νὰ λέγετε μὲ κατάνυξη τὰ λόγια τῆς εὐχῆς. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
Καθὼς περνάει ὁ χρόνος ἡ προφορικὴ αὐτὴ εὐχή, ἑλκύει τὸν νοῦν πρὸς τὰ ἔσω καὶ συγχρόνως δημιουργεῖται στὴν ψυχὴ ἕνα ἄλλο κλίμα.
Αἰσθάνεται ἡ ψυχὴ χαρά, εἰρήνη, γλυκύτητα στὸ στόμα. Δὲν θέλει καθόλου νὰ διακόπτει τὴν εὐχή.
Καὶ ὅταν ἐκ τῶν πραγμάτων ἀναγκάζεται νὰ διακόψει τὴν εὐχή, τὸ αἰσθάνεται αὐτὸ ἡ ψυχὴ μέσα της ὡσὰν μιὰ ἔλλειψη.
Ὅταν ἡ οἰκοκυρὰ ἐργάζεται μέσα στὸ σπίτι της καὶ μαγειρεύει ἢ πλένει ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο κάνει, ἂς λέγει ταυτοχρόνως καὶ τὴν εὐχὴ ἐκφώνως. Θὰ φύγουν ὅλοι οἱ λογισμοὶ καὶ τὸ σπίτι της θὰ γίνει ἕνας αἰσθητὸς παράδεισος.
Ὅλα τότε θὰ εἶναι ὄμορφα καὶ γαλήνια στὸ σπίτι της καὶ τὰ λόγια τῆς εὐχῆς, ὡσὰν ἕνα ἱερὸ ἄσμα, θὰ διαποτίζουν τὴν ψυχή της καὶ ὅταν θὰ ἔλθουν τὰ παιδιά της ἀπὸ τὸ σχολεῖο καὶ ὁ ἄνδρας της ἀπὸ τὴν ἐργασία, θὰ τοὺς ὑποδεχθεῖ μὲ τὴν θερμότητα τῆς εὐχόμενης καρδίας της καὶ θὰ τοὺς ἀφαίρεσει τὸν κόπο καὶ τὸ ἄγχος.
