π Παντελεήμων Kρούσκος
Ο Νυμφίος έχει εισοδεύσει ήδη στις ζωές μας και αλλού βρήκε αμπάρες, αλλού αγκαλιά ανοικτή ( ο Έρως!). Έπειτα απομακρύνεται σε ένα σκοτάδι μυστηρίου .
Τα βάγια πλέον μαράθηκαν , οι εχθροί αποστομώθηκαν, οι φίλοι ζυγίζουν την προδοσία και την άρνηση,τα καρφιά ετοιμάζονται, ο σταυρός σχηματίζεται, ένας άνθρωπος «κεράμιον ύδατος βαστάζων» τραβάει προς την πηγή με εσωτερική πληροφορία άνωθεν, ο Ιούδας ωχριά και τρέμει, ο Καϊάφας «άκων προφητεύει» πώς «συμφέρει έναν υπέρ του λαού απολέσαι».
Και το μεγάλο Θύμα, ο Κύριος πρωταγωνιστής του δράματος,αυτός που κινεί την ιστορία; Ακόμα με το μύρο της αμαρτωλού(δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων!) να στάζει από τα ρούχα του, απομακρύνεται για λίγο από το σκηνικό.
Προσεύχεται στην ερημία; Αφήνει στους μαθητές μυστικές παρακαταθήκες; Απομονώνεται στη Βηθανία κρυμμένος από τα μάτια και τις διαθέσεις εχθρών και φίλων;
Σκοτάδι μυστηρίου η Μεγάλη Τετάρτη. Μα μήπως και ολόκληρη η επι γης πορεία του Θεού που έγινε άνθρωπος δεν καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου μέχρι την αποκάλυψη και την δόξα του Σταυρού;
Η ημέρα αυτή λες και είναι ετοιμόγεννη σε ένα μυστικό τοκετό.
Γιατί
η Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή θα μπουν σε λίγο δυναμικά στο
προσκήνιο με τα ιστορικά και ευαγγελικά γεγονότα, με το πλήθος των
προσκυνητών που θα παραμένει πλήθος αλλά το τί ήθος θα επιδείξει είναι
ακόμα άγνωστο.
Σκοτάδι και πίκρα όμως η Μεγάλη Τετάρτη. Πίκρα τόσο μεγάλη και βαθιά όσο μεγάλη και αληθινή είναι η ύπαρξη ενός Θεανθρώπου που θυσιάζεται και βλασφημείται εκούσια.
Ο Μεγάλος επισκέπτης έρχεται για να κτυπήσει την πόρτα. Τώρα είναι η ώρα η μεγάλη του Νυμφίου : ο Σταυρός! Όλα τ’άλλα που πρoηγήθηκαν μια πρόγευση .
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται αναρτηθήναι εν ξύλω του σώσαι τον άνθρωπον.
Πόσοι το πληροφορούνται και το κατανοούν αυτό; Πώς αντανακλά αυτό το Δράμα , αυτός ο Ερχομός στη ζωή μας , στην καθημερινότητα μας, στον περιβόητο πολιτισμό μας, στη γη της κατάθλιψης,του κορεσμού και του θανάτου, της θρησκειακής ή μηδενιστικής αυτοτέλειας και αυτάρκειας;
Άλλος θα τον προσεγγίσει με την «θρησκεία» του, άλλος με διάθεση νοσταλγίας, άλλος με οργή και άλλος απλά θα αδιαφορήσει. Και η Χάρη θα περάσει, θα προσπεράσει, θα φύγει.
Ας μείνουμε ξύπνιοι(γρηγορείτε) να την κρατήσουμε σαν αυτούς τους «βιαστές» του ευαγγελίου μέσα μας…
Γιατί άλλωστε ο κόσμος δεν δέχτηκε το Φως και εμείς οφείλουμε να μην είμαστε εκ του κόσμου τούτου…
