Η γη μυρίζει ακόμα λιβάνι και βασιλικό.

Η γη μυρίζει ακόμα λιβάνι και βασιλικό.
Οι καμπάνες κρατούν τον απόηχο της Κοίμησης, σαν να μη θέλουν να σβήσει η μνήμη.Εννιά μέρες τώρα οι καρδιές περπατούν μαζί.
Στην προσευχή, στη δοκιμασία, στην ευγνωμοσύνη.
Σαν παιδιά που γυρίζουν στο σπίτι και βρίσκουν πάντα το ίδιο τραπέζι στρωμένο.

Η Παναγία δεν είναι μακριά.

Είναι εκεί που ανάβει ένα κερί μέσα στη νύχτα.
Εκεί που μια μάνα ψιθυρίζει το «Η Παναγιά μαζί σου παιδάκι μου».
Εκεί που ένας άνθρωπος σηκώνει τα μάτια στον ουρανό και βρίσκει δροσιά.

Στις μέρες που μοιάζουν βαριές, στις νύχτες που δεν βρίσκουν ανάπαυση,στον κόπο που βαραίνει τα βήματα,η Παναγία γίνεται σκέπη, ανασαίνει μαζί μας.

Τα Ἐννιάμερα είναι υπόσχεση.Ότι δεν ξεμένουμε ποτέ μόνοι.
Ότι υπάρχει χέρι που σε σηκώνει όταν λυγίζεις.
Ότι η Παναγία σε φροντίζει στην πορεία της ζωής σου,μέρα και νύχτα!