Η συγχώρεση δεν σβήνει τις πληγές·
τις δένει όμως με νήματα φωτός,
τις κάνει σημάδια που θυμίζουν
ότι ο άνθρωπος μεγαλώνει
μόνο όταν αφήνει τον θυμό να λιώσει,
όπως το χιόνι στον ήλιο.
Τότε η ψυχή
ανασαίνει καθαρά,
και ανθίζει η ειρήνη.
Η συγχώρεση δεν είναι λήθη·
είναι η μνήμη που μαθαίνει να μη ματώνει.
Όποιος συγχωρεί
δίνει στον εαυτό του την άδεια να συνεχίσει·
να δει την ζωή με ελπίδα.
Κι έτσι
ανάμεσα στις πληγές
ξεπροβάλλει η γαλήνη
σαν λευκό λουλούδι
σε χώμα κουρασμένο.
Η συγχώρεση
είναι αυτό το κερί:
μικρό,
εύθραυστο,
μα αρκετό,
να φωτίσει τον δρόμο της αγάπης.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
