Έλεγε
ο Γέροντας Ιωακείμ πως πρόλαβε στο Άγιον Όρος πολύ καλούς πατέρες.
Βέβαια οι καλοί δεν φαίνονται, κρύβονται. Υπήρχαν όμως αληθινοί
αγωνιστές και άνθρωποι μεγάλης υπομονής. Επίσης είχαν πενία, κόπωση,
μεγάλες ακολουθίες, πολύωρες ορθοστασίες, πολλές αγρυπνίες και στα
μοναστήρια και στα καλύβια. Τότε έβγαζαν το ψωμί με τον ιδρώτα τους, δεν
περίμεναν, δεν είχαν και δεν ήθελαν βοήθεια από τους κοσμικούς, όπως
σήμερα. Πολλοί πατέρες αγόραζαν μόνο ενδύματα, τα όποια συχνά τα
μπάλωναν, και αλάτι. Αρκούνταν σε αυτά που παρήγαγαν. Ούτε έβγαιναν
συχνά από το Άγιον Όρος, αρκετοί, τότε, δεν είχαν βγει ποτέ από τότε που
ήλθαν. Μόνο στα Κελλιά που είχαν πολλές λεπτοκαρυές και ιδίως σ’ εκείνα
που ήσαν αγιογράφοι περνούσαν ίσως κάπως πιο άνετα.
Το
εργόχειρο της αγιογραφίας απέδιδε, γιατί τότε, η λεγόμενη αγία Ρωσία,
έκαμε πολλές παραγγελίες στο Άγιον Όρος εικόνων, για τις εκκλησίες και
τα μοναστήρια της, από ευλάβεια, και το θεωρούσε ιδιαίτερη ευλογία να
έχει κάτι από το Περιβόλι της Παναγίας. Αυτοί είχαν και κάποια άνεση για
να επιδιορθώνουν τα Κελλιά τους.
Επίσης
πολλά θαύματα έβλεπαν τότε οι άγιοι πατέρες, από τα τίμια λείψανα, τις
ιερές εικόνες, τους τιμώμενους αγίους της μονής ή τού Κελλιού. Εκτός των
αγίων Αναργύρων και του αγίου Παντελεήμονος πολλά θαύματα έκανε και ο
άγιος Αρτέμιος, γιατί αρκετοί πατέρες από τη μεγάλη ορθοστασία, έπασχαν
από κήλη, την οποία ο άγιος θεραπεύει. Ο άγιος Νικόλαος επίσης είχε
συχνές θαυματουργικές επισκέψεις σ’ εκείνους που ταξίδευαν, ασχολούνταν
με την αλιεία κι είχαν βάρκες. Ο άγιος Μηνάς είχε καθημερινώς ταξίματα,
άλλος έταζε μια λαμπάδα και άλλος μία λειτουργία για αντικείμενα που
έχαναν. Όλοι έτρεχαν στον άγιο Μηνά και πολλά από τα απολεσθέντα τα
έβρισκαν με θαυματουργικό τρόπο.
Στο
Κελλί του Χατζηγιώργη στην Κερασιά, όπου είχαν θαυματουργή εικόνα τού
αγίου Μηνά, την παραμονή μιας πανηγύρεως, κατά την ώρα της αρχής της
αγρυπνίας, ήλθε ένας φτωχός λαϊκός, που είχε χάσει το ζώο του. Οι
πατέρες τού είπαν να ξεκουραστεί και τον παρηγορούσαν. Εκείνος ήταν
απαρηγόρητος, γιατί το ζώο αυτό ήταν μεγάλη βοήθεια στη φτώχεια του. Την
ώρα εκείνη ακούστηκαν δυνατά κτυπήματα στην εξώθυρα. Πήγαν να δουν
ποιος κτυπά έτσι δυνατά, είδαν το ζώο, το έδιωχναν, μα δεν έφευγε. Ο
φτωχός που βγήκε να δει, είδε πως ήταν το μουλάρι του. Ευχαρίστησαν όλοι
τον άγιο.
Πολλά
θαύματα ετελούντο κατά τις μνήμες εορταζόντων αγίων, στις πανηγύρεις
μονών και Κελλιών. Κακοκαιρίες σφοδρές, εμπόδια μεγάλα και διάφορα, την
τελευταία ώρα διαλύονταν κι όλα πήγαιναν καλά. Τα θαύματα είναι
πάμπολλα, αυτά που ξέρουν οι ίδιοι οι μοναχοί, η συνοδεία τους, και οι
πνευματικοί τους.
Άπειρα
τα θαύματα από θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας και των αγίων, των
μονών και των Κελλιών. Πολλά διηγούνται οι Σλάβοι και ιδίως οι Ρώσοι,
κυρίως θαύματα της Παναγίας, του αγίου Νικολάου και του αγίου
Παντελεήμονος. Διηγείτο ο Ρώσος παπα-Ισαάκ στον Γ. Ιωακείμ, που εκοιμήθη
γύρω στο 1960 στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος, πως όταν ήταν στο
Παντοκρατορινό Κελλί των Δώδεκα Αποστόλων στην Καψάλα, του έλεγαν οι
Γεροντάδες του για ένα θαύμα που έγινε στο Κελλί τους, πριν το 1917.
Λέγεται πως το Κελλί αυτό ήταν παλαιά Κυριάκο της εκεί σκήτης. Σε μια
Ρωσίδα παρουσιάσθηκε η Παναγία και της είπε να στείλει βοήθεια στο Κελλί
αυτό: Μη στενοχωρείσαι, θα σε κάνω καλά, μόνο στείλε κάτι στο Κελλί των
Αγίων Αποστόλων στο Άγιον Όρος… Εκεί βρίσκεται η εικόνα μου η
Γοργοεπήκοος. Όταν έλαβαν οι πατέρες το γράμμα, θαύμασαν για τη βοήθεια
της Παναγίας προς τη Ρωσίδα και το Κελλί τους. Μιά εικόνα που είχαν
έτοιμη, της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, για να τη στείλουν στη Ρωσία, δεν
την έστειλαν και παρήγγειλαν άλλη στους αγιογράφους. Σήμερα το Κελλί
είναι ακατοίκητο και η εικόνα αυτή δεν υπάρχει εκεί.
Λέγουν
οι παλαιοί πατέρες, πως πολλοί των πατέρων που άγιασαν στον ιερό αυτό
τόπο, δεν φανερώνονται μετά την κοίμηση τους, μόνο και μόνο για να
τιμάται η Παναγία και προς αυτή ν’ απονέμεται όλη τους η ευλάβεια. Ακόμη
και των γνωστών οσίων των μονών, των σκήτεων και των Κελλιών ή μετά την
κοίμηση δράση και τιμή είναι περιορισμένη και δεν κάνουν παρά πολλά
θαύματα, όπως άλλοι άγιοι στον έξω κόσμο. Ο λόγος είναι ένας, για να
έχει το προβάδισμα στην τιμή η Θεοτόκος.
Εν
τούτοις έχουμε και παραδείγματα αρκετά επεμβάσεων των τοπικών αγίων στη
ζωή των μοναχών. Ο Γέροντας Εφραίμ, αντιπρόσωπος της μονής Γρηγορίου,
έλεγε στον Γ. Ιωακείμ: Έναν αδελφό, που ήταν διάκος, τον πολεμούσε ο
λογισμός να φύγει από το μοναστήρι, αρρώστησε όμως βαρειά κι έπεσε στο
κρεβάτι. Πριν ξεψυχήσει πήγε ο αδελφός που τον υπηρετούσε, να πάρει τα
ρούχα του, για να τα πλύνει. Του λέγει: Κάνε υπομονή μέχρι να έλθω, πάω
να πλύνω τα ρούχα. Του λέγει ο ετοιμοθάνατος: Τα πήρε τα ρούχα η γυναίκα
εκείνη με τα μαύρα, που ήταν πριν εδώ… Και λέγοντας αυτά παρέδωκε το
πνεύμα του. Η γυναίκα ήταν η οσιομάρτυς Αναστασία, της οποίας το
μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων της φυλάγεται στη μονή. Τούτο συνέβη
μάλλον το 1953.
Στην
ίδια μονή ο ηγούμενος επισκέφθηκε άλλο ετοιμοθάνατο αδελφό και τον
ρώτησε: Γέροντα, πως πας, τι καταλαβαίνεις, θα σωθούμε; Τού απαντά
ταπεινά εκείνος: Αγαθάς ελπίδας έχουμε Γέροντα, από αυτά που βλέπω,
αγαθάς ελπίδας έχουμε.
Στη
Μ. Λαύρα ήταν τα τελευταία χρόνια ένας ευλαβέστατος εκκλησιαστικός ο Γ.
Θεόφιλος, ο οποίος πολύ αγαπούσε τον κτίτορα της μονής, όσιο Αθανάσιο
τον Αθωνίτη. Ήθελε να είναι ακοίμητα τα κανδήλια τού τάφου και της
εικόνας τού οσίου, και τον παρακάλεσε όταν σβύνουν να τον ειδοποιεί.
Πράγματι κατά τρόπο θαυμαστό τού παρουσιαζόταν ο άγιος, ημέρα και νύκτα
και τού έλεγε ποιο καντήλι του δεν ανάβει. Ο άγιος τού μήνυσε και τον
ακριβή χρόνο τού θανάτου του. Στη μονή Διονυσίου ο Γ. Ιάκωβος έβλεπε τον
προστάτη της μονής Τ. Πρόδρομο να λιχνίζει τους καλούς από τους
σκάρτους. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Ω ευλογημένο κοινόβιο!».
ΜΩΥΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ,
