«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς
να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι
αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο
αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην
παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που
μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού.
Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε
στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και
μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία,
ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό.
Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος
άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό.
Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του,
που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα
μας.
Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να
εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός
χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της
ζωής.
Ο άγιος Νεκτάριος δεν θα τους κάνει αυτή την χάρη. Με την δύναμη της
πίστεως στον Θεό αλλά και την αδιαφορία του για τον ανθρώπινο έπαινο,
δεν θα παίξει το παιγνίδι των κατηγόρων του. Δεν ακυρώνει την ζωή του,
δεν καταθέτει τα όπλα, και το κυριότερο δεν θα τους αφήσει να
αναστείλουν εντός του την χαρά του Πνεύματος. Δεν θα παίξει το ρόλο του
κακόμοιρου και αδικημένου. Όχι. Θα σταθεί πιο πάνω από το τραύμα.
Σαφέστατα και η αγία ευαίσθητη καρδιά του πονάει, αλλά δεν θα μείνει
εκεί. Αγκαλιάζει την δοκιμασία του και μαζί με τον σταυρό του επιμένει
να ζει προς δόξα του Θεού και της εκκλησίας του. Δεν περιμένει να πάνε
όλα καλά για να ζήσει. Δεν τρέφει αυταπάτες ότι θα τελειώσουν ποτέ τα
βάσανα και οι καημοί, γι’ αυτό δεν περιμένει να κοπάσει το κύμα αλλά
μαθαίνει να κολυμπά ακόμη και μες στις τρικυμίες.
Ο άγιος Νεκτάριος, επιλέγει παρα τις σκιές που έρχονται στον ορίζοντα
της ζωής του, να κοιτά το φως πίσω από τα σύννεφα, το μπλε στο βάθος του
γκρίζου. Αυτή ήταν η τέχνη των αγίων, να μεταλλάσσουν το τραύμα σε
ευλογία.
