Ο αμερικάνικος θεσμός της Black Friday, της «Μαύρης Παρασκευής», στην οποία τα
πολυκαταστήματα προσφέρουν προϊόντα με μεγάλες εκπτώσεις άρχισε να καθιερώνεται
και στην πατρίδα μας. Σε μία εποχή στην οποία υπάρχει γκρίνια για την κρίση,
για την αδυναμία των πολλών να τα βγάλουν πέρα με τις υποχρεώσεις τους, την
φτώχεια, οι αγορές δίνουν τα δικά τους μηνύματα. Αξίζει ό,τι σου περισσεύει ή
και από ό,τι σου λείπει, να το διαθέσεις για να αγοράσεις αυτό το οποίο στην
πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι. Αρκεί να συμμετάσχεις στο πανηγύρι, στην αίσθηση
ότι είσαι καταναλωτής, ότι δεν υστερείς σε σχέση με τους άλλους! Ακόμη και σε
σχολεία αυτήν την ημέρα διαπιστώνεται η απουσία μεγάλου αριθμού μαθητών και
μαθητριών, οι οποίοι εγκαταλείπουν τα μαθήματα για να συμμετάσχουν στο
καταναλωτικό πανηγύρι.
Δεν
ωφελεί η γκρίνια. Η εποχή μας σ’ αυτήν την γραμμή πορεύεται. Δεν
την ελέγχουμε. Μας ελέγχει. Μας κατευθύνει. Είμαστε ηττημένοι σε επίπεδο
συλλογικό από το πνεύμα των καιρών. Αν μας έλεγαν να ξεσηκωθούμε για το ήθος
της ζωής, για την ποιότητα των σχέσεών μας, για την εκμετάλλευσή μας από
πολιτικές και οικονομικές ομάδες, θα απαντούσαμε με ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ. Από
την μακαριότητά μας βγαίνουμε μόνο όταν πρόκειται να προσθέσουμε προϊόντα στην
ζωή μας, να μας χρησιμοποιήσουν, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι τροφοδοτούμε την
κυριαρχία του οικονομοκεντρικού προτύπου ζωής, το οποίο μας παραπλανά ως προς
το τι είναι νόημα ζωής, τι είναι ευτυχία, τι σημαίνει έσω άνθρωπος κι αγάπη.
Ωφελεί όμως η
προσωπική αντίσταση. Το να καλλιεργήσουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας
κριτήρια ήθους, τα οποία θα μας κάνουν να βλέπουμε την ζωή πέρα από τις Μαύρες
Παρασκευές της ή, μάλλον καλύτερα, χωρίς αυτές. Δεν είναι τα αγαθά η ευτυχία,
αλλά η αναζήτηση της αλήθειας. Η δοτικότητα. Η αγάπη που μοιράζεται και
συγχωρεί. Η επικοινωνία, που δεν εξαντλείται στα σύμβολά της, δηλαδή στο τι
έχει και τι παρουσιάζει ο καθένας, αλλά πηγάζει από την καρδιά μας και
νοηματοδοτείται από το ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να δώσουμε και να
εκτιμήσουμε στις σχέσεις μας. Στο αν μπορούμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Στο πόση εμπιστοσύνη έχουμε στον Θεό, αλλά και πόσο έτοιμοι είμαστε να
αναμετρηθούμε με το πνεύμα των καιρών, όχι για να ζήσουμε σε έναν δικό μας
κόσμο, αλλά για να μην το αφήσουμε να μας καταδυναστεύσει.
Οι γονείς ας
μοιραστούμε χρόνο με τα παιδιά μας. Ας τα μάθουμε να εκτιμούν ό,τι τους
δίνουμε, επειδή είναι προσφορά αγάπης, ας αρνηθούν την πλεονεξία της
υπερκατανάλωσης, βλέποντάς μας εμάς να μη συμμετέχουμε σ’ αυτήν. Ας τα
προτρέψουμε να αγωνιστούν για πρόοδο η οποία θα είναι στηριγμένη στην αγάπη για
τον άνθρωπο, την γνώση, τη αλήθεια. Κυρίως όμως να εμπιστεύονται τον Θεό και το
θέλημά Του και να είναι η πίστη η χαρά τους, η γιορτή τους, η ζωή δηλαδή και ο
τρόπος της Εκκλησίας.
Η Black Friday
αποτυπώνει ό,τι το όνομά της λέει. Οι μεταμεσονύκτιες προσφορές στα
καταστήματα, μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ, δηλαδή μετά την δοξολογία
στον Θεό για ό,τι έδωσε στους ανθρώπους, δείχνουν ότι η τελική απάντηση του
ανθρώπου στην αγάπη είναι η αποθέωση του χρήματος και της κατανάλωσης, η οποία
ξεκινά με την απουσία του φωτός. Ας αντισταθούμε!
