Ό χρόνος δόθηκε προς μετάνοια.
…Κατανοούμε το χρόνια πολλά ως εύάρεστα στο Θεό, γιατί ό χρόνος δεν είναι μια άσκοπη ροή γεγονότων καί καταστάσεων.
Μια τέτοια αντίληψη είναι καρπός
απιστίας προς τον παντοδύναμο καί αιώνιο προσωπικό Θεό. Ό χρόνος,
σύμφωνα με την πίστη μας, δόθηκε και δίνεται ως δωρεά από το Θεό στον
άνθρωπο, προκειμένου να τον αξιοποιεί αυτός για τη σωτηρία του. «Εξαγοραζόμενοι
τον καιρόν – κατά τον απόστολο – ότι αί ήμέραι πονηραί εισί(Έφ.
5,16).Με άλλα λόγια ό Θεός επιτρέπει να ζούμε, να παρατείνεται δηλ.
μέσα στο χρόνο ή ζωή μας, για να μετανοούμε: να μεταστρεφόμαστε προς
ό,τι ζήτα το πανάγιο θέλημα Του «άποστυγουντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω
άγαθώ» (Ρωμ. 12,9). Ό λόγος του Πνεύματος του Θεού δια
στόματος Ιωάννη του Θεολόγου είναι σαφής: «»Εδωκα χρόνον, ίνα
μετανοήση» (Άποκ. 2,21). Κι ό απόστολος Παύλος ερμηνεύοντας τη
μακροθυμία του Θεού προς τον άμαρτάνοντα άνθρωπο σημειώνει: «Το χρηστόν
του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει» (Ρωμ. 2,4). Κατά συνέπεια, ζούμε για ν’
αυξάνουμε τη σχέση μας με το Χριστό. Κάθε άλλη επιλογή του ανθρώπου
αποτελεί προσβολή του Θεού και βλασφημία προς το άγιο θέλημα Του.
Ή χαρά για τον καινούργιο χρόνο.
‘Ετσι ό μόνος πού μπορεί να χαίρεται για τον ερχομό κάθε φορά
του νέου χρόνου, είναι ό πιστός Χριστιανός. Μόνον ό Χριστιανός μπορεί
να βλέπει το χρόνο όχι ως πορεία προς το θάνατο, άλλ’ ως πορεία, όπως
είπαμε, προς μεγαλύτερη σχέση με τον κατεξοχήν αγαπημένο του, το
Χριστό.
Και φτάνει μάλιστα ό καθόλα συνεπής πιστός, ό άγιος, να επιθυμεί για το λόγο αυτό καί τον ίδιο θάνατο.
Ό απόστολος Παύλος καί πάλι σημειώνει στους Φιλιππησίους: «’Εχω την
έπιθυμίαν εις το άναλύσαι καί συν Χριστώ είναι» (1,23). ‘Ηθελε να φύγει
από τη ζωή αύτη, όχι γιατί μισούσε τον κόσμο καί τη ζωή, αλλά γιατί
αγαπούσε περισσότερο την πηγή της ζωής, το Χριστό και τη Βασιλεία Του.
Κι ό άγιος Ιωάννης της Κλίμακος επισημαίνει; «Ό άγιος επιθυμεί κάθε ώρα
το θάνατο». Για το Χριστιανό λοιπόν υπάρχουν λόγοι χαράς για τον ερχομό
του νέου χρόνου: τον φέρνει πιο κοντά στον αρχηγό της πίστης Του!
Είναι ακατανόητη όμως η χαρά του απίστου και εκτός της Εκκλησίας
ανθρώπου για τον καινούργιο χρόνο. Γιατί γιορτάζει αυτός; Επειδή θα
έλθει μια ώρα γρηγορότερα στο θάνατο; Διότι στην πραγματικότητα ό κάθε
νέος χρόνος είναι καί μια μείωση της επί γης ζωής του’ μια ανάσα πιο
κοντά στη φθορά. ‘Ισως λοιπόν για το λόγο αυτό να ξενυχτάνε πολλοί
γλεντώντας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς; επειδή επιθυμούν να
διασκεδάσουν τον υποσυνείδητο φόβο τους με τον επερχόμενο θάνατο.’Ετσι
κι αλλιώς όμως! Για τους Χριστιανούς ό χρόνος έχει νόημα και σκοπό. Κι
είμαστε ευτυχείς πού ό Θεός εν Χριστώ μας έχει δώσει τη χάρη να
κατανοούμε την αλήθεια αυτή. Απομένει καί να την ενεργοποιούμε στη ζωή
μας!
πρωτοπ.Γεωργίου Δορμπαράκη