Η ευτυχία είναι δώρο Θεού. Είναι ένα το αγαθό εκείνο το οποίο
ο άνθρωπος με μανία προσπαθεί να αποκτήσει. Όμως κάνουμε ένα σημαντικό λάθος. Η
ευτυχία δεν είναι κάτι το ατομικό. Δεν είναι κάτι το οποίο μπορώ να το νιώσω
χωρίς να το μοιραστώ με τους άλλους.
Η πραγματική ευτυχία υπάρχει όταν την μοιράζεσαι…όταν κάνεις
την χαρά σου, χαρά του άλλου. Την ευτυχία μπορούμε να την νιώσουμε όταν
έχουμε νιώσει μεγάλα βάσανα και συμφορές, δυστυχώς μόνο τότε ίσως εκτιμήσουμε
το αγαθό της ευτυχίας. Η αίσθηση της δυστυχία δίνει αξία στην ευτυχία μας!
Οι άνθρωποι σήμερα θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένοι, λόγω της «ευημερίας»
που επικρατεί όμως οι άνθρωποι είναι ανήσυχοι, λαχανιασμένοι από το κυνηγητό
όχι της ευτυχίας αλλά της ατομικής απόλαυσης. Αυτήν θέλουν σήμερα οι άνθρωποι
και γι’ αυτό δεν ευτυχούν.
Όπως έλεγε ένας φιλόσοφος: «Κοίταξε τα δέντρα και τα πουλιά,
κοίταξε τα σύννεφα και τα αστέρια… κι αν έχεις μάτια, θα δεις πως όλη η πλάση
είναι ευτυχισμένη. Τα πάντα είναι χαρούμενα. Τα δέντρα είναι ευτυχισμένα χωρίς
λόγο. Δε θα γίνουν πρόεδροι και πρωθυπουργοί, ούτε θα πλουτίσουν, ούτε θα
αποκτήσουν τραπεζικό λογαριασμό. Κοίταξε τα λουλούδια -χωρίς λόγο. Είναι
απίστευτο πόσο χαρούμενα είναι τα λουλούδια…».
Πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια, πόση σοφία και σύνεση
περιέχουν και όμως σχεδόν όλοι μας είμαστε συνταξιδιώτες του ατομισμού, σχεδόν
όλοι οι άνθρωποι πασχίζουν να αποκτήσουν μία ευτυχία ατομική. Τέτοια όμως ευτυχία δεν υπάρχει!
Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα μόνο κερί. Όπως το κερί έτσι και η ευτυχία ποτέ δε
μικραίνει όταν μοιράζεται αλλά πολλαπλασιάζεται...
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
