ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός προσκάλεσε κοντά του μέ αὐθόρμητο τρόπο τούς πρώτους Ἀποστόλους, τόν πρωτόκλητο Ἀνδρέα, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, λέγοντάς τους πώς θά τούς μετέτρεπε ἀπό ἁλιεῖς ἰχθύων σέ ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Ἐνδεχομένως νά εἶχαν ὑπ’  ὄψιν τους καί ἴσως πρός στιγμήν, συνειρμικῶς νά θυμήθηκαν τήν προφητική ἐξαγγελία τοῦ Προφήτη Ἱερεμία, ὁ ὁποῖος 600 χρόνια πρίν εἶχε προφητεύσει τήν κλήση τῶν Μαθητῶν στό ἀποστολικό ἀξίωμα μέ τό ἴδιο περιεχόμενο: «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω, λέγει Κύριος, πολλούς ἁλιεῖς πρός αὐτούς, οἱ ὁποῖοι καί θά τούς ἁλιεύσουν» (βλ. Ἱερεμ. ΙΣΤ 16), ἀλλά ἐκείνη τήν στιγμή δέν μποροῦσαν νά κατανοήσουν, ὅλα ὅσα ἔμελλε νά βιώσουν ὡς πνευματικοί ψαράδες τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ ψαράς, τό δίχτυ καί τό πλοῖο εἶναι ἔννοιες, πού συνδέθηκαν ἐξ ἀρχῆς μέ τήν Ἐκκλησία καί μάλιστα ἀπό τόν ἴδιο τον Κύριο. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό πλοῖο πού ταξιδεύει στή θάλασσα τοῦ κόσμου καί ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τρικυμίες, ἀλλὰ δὲν ναυαγεῖ· παλεύει μέ τά κύμματα, ἀλλὰ μένει ἀήττητη· ἀγωνίζεται, ἀλλὰ δὲν νικιέται.» Οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ μετ’ αὐτούς διάδοχοι, ὁ ἱερός Κλῆρος δηλαδή, εἶναι οἱ ψαράδες καί ἡ ἱεραποστολική δραστηριότητα, πού ἀναπτύσσεται στόν κόσμο, εἶναι τό δίχτυ, πού συλλέγει τούς ἀνθρώπους. Καί ὅπως ἕνα δίχτυ μαζεύει πολλά καί μετά ἀπό διαλογή ἐπιλέγονται τά καλά καί τά χρήσιμα, κατά τόν ἴδιο τρόπο, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου θά ἐπιλεγοῦν τά μέλη τῆς Βασιλείας. «Πολλοί εἶναι οἱ προσκεκλημμένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί», ὅπως πολλές φορές ὁ Χριστός τόνισε καί μέ παραβολές μᾶς ἐξήγησε.

Ὁ δικός μας ὁ ἀγῶνας λοιπόν ἔγκειται στήν προσπάθεια νά συγκαταλεχθοῦμε μεταξύ τῶν ἐκλεκτῶν, πού θά πολιτογραφηθοῦν στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, πειθαρχώντας στήν πρόσκληση πού μᾶς ἀπευθύνει ὁ Χριστός μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας Του.

Αὐτό τό ἔργο εἶναι προσωπικό, εἶναι ἡ δική μας ἀποστολή, ἡ ἱεραποστολή τῆς σωτηρίας μας. Μία ἱεραποστολή, πού ἀκολουθεῖ τά βήματα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί μιμεῖται τό ἔργο τους. Ὡς ἱεραποστολή, δέν πρέπει νά ἐκλαμβάνουμε μόνο στήν  ἱεραποστολική δραστηριότητα, πού διενεργεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στίς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς ἤ τῆς Ἀσίας μέ σκοπό νά γνωρίσουν τόν Χριστό. Ἡ ἱεραποστολή εἶναι προσωπική ὑπόθεση γιά κάθε εὐσυνείδητο Ὀρθόδοξο Χριστιανό. Εἶναι κατά κάποιον τρόπο ἕνα ἱερό καθῆκον, πού ὀφείλει νά διεκπεραιώνει ἐπαληθεύοντας τήν πίστη του μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς του. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά πιστεύει κάποιος στόν Χριστό, ἀλλά πρέπει καί νά τό δείχνει μέ τά ἔργα του, ὅπως διασαφηνίζει καί ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στό δεύτερο κεφάλαιο τῆς Καθολικῆς του ἐπιστολῆς.

Ὅμως ποιά μορφή μπορεῖ νά ἔχει ἡ ἱεραποστολική δραστηριότητα τοῦ καθενός μας, ἀπό  τήν στιγμή μάλιστα πού τήν ἀναθέτει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός;

Κατ’ ἀρχήν ἡ προσωπική μας ἱεραποστολή στηρίζεται στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον μάθαμε νά ἀνιχνεύουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί νά διάγουμε μέ ὑπομονή καί ἐμπιστοσύνη σ’Αὐτόν, χωρίς τά κριτήρια τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου.

Πέρα ἀπό τήν καθημερινή μας προσευχή, τήν τήρηση τῆς νηστείας κατά τίς Τετάρτες, τίς Παρασκευές καί τίς ἄλλες διατεταγμένες, ὅπως λ.χ. τῆς περιόδου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πού τώρα διανύουμε, τόν ἐκκλησιασμό, τήν ἐξομολόγηση καί τή συμμετοχή μας στή θεία Κοινωνία, κατά τίς Κυριακές καί τίς Ἑορτές, ὑπάρχουν καί κάποια ἄλλα σημεῖα, τά ὁποῖα μαρτυροῦν τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τή ζωή μας καί ἀφοροῦν στόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο κινούμαστε ἀνάμεσα στούς συνανθρώπους μας.

-Ὅταν γιά παράδειγμα κρατήσουμε τόν θυμό μας, ὅταν προκληθοῦμε καί ἀποφύγουμε νά ἐκφρασθοῦμε ἤ νά πράξουμε ἄσχημα, τότε ἐμφανίζουμε τίς ἀρετές τῆς ἐγκρατείας, τῆς ἀνοχῆς, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς συγχωρητικότητας κατά τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ πού συγχώρησε τούς σταυρωτές Του καί γινόμαστε ἀφορμή εἰρήνης ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.

-Ὅταν ἀρνούμαστε νά κατακρίνουμε τόν ἀδελφό μας ἤ νά μεταφέρουμε λόγια καί σχόλια εἰς βάρος του∙ ὅταν σκεπάσουμε τήν ἀδυναμία του ἤ τό ἀτόπημά του∙ ὅταν τόν προφυλάξουμε μέ τόν λόγο καί τήν προσευχή μας∙ ὅταν τόν στηρίξουμε προτείνοντάς του τήν θεραπεία του μέσα ἀπό τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὁμιλώντας του γιά τήν προσευχή, τήν ἐξομολόγηση καί τή θεία Κοινωνία τότε ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας στόν Χριστό καί διδάσκουμε μέ τό παράδειγμά μας. Τότε γινόμαστε ἱεραπόστολοι γιά τόν συνάνθρωπο καί ἔχουμε τήν μεγάλη τιμή νά εἴμαστε ἡ ἄκρη τοῦ χεριοῦ τοῦ Χριστοῦ, πού τόν προσδέχεται  καί τόν εὐεργετεῖ. Αὐτό μάλιστα συνεπάγεται καί τήν ἐπιβράβευση τοῦ Θεοῦ, κατά τόν λόγο καί πάλι τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πού γράφει: «ἐκεῖνος πού ἔκανε ἕνα ἁμαρτωλό νά ἐπιστρέψει ἀπό τήν πλανεμένη ὁδό του, θά σώσει τήν ψυχή του ἀπό τόν θάνατο καί θά καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Καθ. Ἰακωβ. Ε΄ 20)

-Ὅταν ἀνοίγουμε τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς καί τοῦ σπιτιοῦ μας, γιά νά διακονήσουμε τήν ἀνάγκη τοῦ συνανθρώπου μας, φιλοξενώντας τήν ἐμπερίστατη βιοτή του, ἔστω μέ ἕνα καλό λόγο συμπαθείας, τότε στό πρόσωπό του ὑποδεχόμαστε τόν ἴδιο τόν Χριστό καί ταυτόχρονα μέσα ἀπό ἐμᾶς κι ἐκεῖνος βλέπει τόν Χριστό νά τόν ἀγκαλιάζει.

-Ὅταν ἀνεχόμαστε τόν ἄλλον μέ ἀγάπη, ὅταν ἐκχωροῦμε τό δίκιο μας ἤ τά δικαιώματά μας καί βάζουμε στό περιθώριο τό συμφέρον μας γιά χάρη τῆς εἰρήνης καί τῆς φιλαδελφίας, ἰδιαίτερα ἀνάμεσα στίς οἰκογένειες, πού χαλᾶνε εὔκολα καί γρήγορα τίς καρδιές τους γιά τά περιουσιακά στοιχεῖα, τότε μέσα ἀπό τήν καταλλαγή καί τή συμφιλίωση φανερώνουμε τή δύναμη τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας, τήν χάρη τῆς ἐξομολόγησης καί τήν ἀνακαίνιση ἀπό τήν θεία Κοινωνία καί παράλληλα δείχνουμε τόν δρόμο πρός τήν Ἐκκλησία.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στήν καθημερινή μας ζωή δίνουμε ἐξετάσεις, πού ἀφοροῦν στή σχέση μας μέ τόν Χριστό. Ἐξετάσεις, πού μορφώνουν τό ἦθος, πού προάγει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, εἰς τρόπον ὥστε ἡ ζωή μας νά ἀποτελεῖ μιά εὔγλωττη μαρτυρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Τότε κάθε δραστηριότητά μας ἀποκτᾶ χαρακτῆρα ἱεραποστολῆς καί ἐνδέχεται νά γίνουμε γιά τούς συνανθρώπους μας ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἴσως ποτέ δέν διάβασαν, ἤ ἡ Ἐκκλησία, πού ποτέ ἴσως δέν πῆγαν, ἤ καί ἡ προσευχή, πού κι ἄν ἀκόμη ἔκαναν κάποια φορά, νά ἦταν ἀγχωμένη καί ἰδιοτελής. Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ στή σωτηρία μέσα ἀπό τήν ἀνάθεση μιᾶς ἱεραποστολῆς, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ὡς προσωπική ὑπόθεση, ἀλλά ἀφορᾶ σέ ὅλους. Εὐχή καί προσευχή μας νά μποροῦμε καθημερινῶς νά ἀναγνωρίζουμε τό ἄγνωστο θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί ἀκολουθώντας τόν δρόμο Του νά ἐπιτελοῦμε τήν ἀποστολή μας, ἐργαζόμενοι γιά τή σωτηρία μας. Ἀμήν!