Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
~ Ο γέροντας Σιλουανός έγραφε: «Η αγάπη δεν μπορεί να λησμονήσει».
Εννοούσε ότι, αν κάποιος αγαπά τον Θεό, τότε και θα Τον θυμάται. Και ότι όσο περισσότερο αγαπά, τόσο εντονότερα Τον θυμάται. Και αν η αγάπη φλέγει τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, τότε η μνήμη αυτή μετατρέπεται σε φλογερή προσευχή μέρα και νύκτα….
Μέσα από τις επιστολές του Γέροντος Σωφρονίου φαίνεται η κενωτική αγάπη του Γέροντα προς τον Μπάλφουρ,
αλλά και σε κάθε άνθρωπο. Ο Γέροντας ζούσε αυτήν την χριστοειδή αγάπη
που ανεβαίνει στην Γεθσημανή, τον Σταυρό και τον Άδη για την σωτηρία των
ανθρώπων. Όπως φαίνεται επανειλημμένως στις επιστολές αυτές, ο Γέροντας
θρηνούσε για μέρες και για το Μπάλφουρ και για τους ανθρώπους, ωσάν να
θρηνούσε νεκρούς, και μάλιστα ο θρήνος αυτός έφθανε μέχρι εξαντλήσεώς
του. Γράφει σε μια επιστολή: “Προσευχόμενος για σας την νύχτα της Παρασκευής έκλαιγα, όπως κλαίνε τους νεκρούς”.
Η αγάπη του για τους ανθρώπους δεν είχε όρια, γι’ αυτό είχε την μεγάλη
επιθυμία ακόμη και να σταυρωθή για τους ανθρώπους. Ο Γέροντας σε μια
επιστολή του έγραφε:
“Σας υπόσχομαι ότι θα προσεύχομαι για σας ως τον τάφο και, αν ο Κύριος δώσει σε μένα τον άθλιο τέτοια χάρη, τότε και μετά τον θάνατό μου θα προσεύχομαι για σας, ως την πιο αγαπητή και συγγενή σε μένα ψυχή”.
Ο Γέροντας Σωφρόνιος ζούσε εμπειρικά το ύψος της Γεθσημανή, προσευχόμενος για όλον τον κόσμο, έπασχε για τα βάσανα της ανθρωπότητος, σταυρωνόταν καθημερινά και είχε το χάρισμα της μνήμης του θανάτου, ζούσε τον άδη και τις φλόγες του άδου, έβλεπε το αναστάσιμο Φώς και ζούσε την ευλογία της Πεντηκοστής. Γνώρισε τον Θεό ως αγάπη, “αγάπη ανέκφραστη, άρρητη, ανεκδιήγητη, ακόρεστη, απέραντη, πανάμωμη, αγιώτατη, απερινόητη κατά την τελειότητα, γλυκύτατη, ισχυρή, αιώνια,…”. Σε μια τέτοια κατάσταση αισθανόταν ότι “η καρδιά, τετρωμένη από την αγάπη του Θεού, πονεί κάποτε τόσο, σαν να την διαπέρασε πύρινη ρομφαία. Αλλά ο πόνος αυτός είναι απερίγραπτα γλυκός. Από την γλυκύτητα της αγάπης του Θεού μπορεί ο άνθρωπος να λησμονήσει όλον τον κόσμο”.
«Ο χρόνος είναι ο καρπός της αγάπης, ας γευτούμε αυτόν τον καρπό» και επειδή είχε πολλή αγάπη ο γέροντας έλεγε : «Η αγάπη ποτέ δεν έχει χρόνο, επειδή συνεχώς είναι απασχολημένη να σε πάρει πέρα από το χρόνο».
Αγαπάτε αλλήλους γιατί η αγάπη θα μας πάει στον Παράδεισο.
