Αναβάλλουμε…
Ας μήν παντρευτούμε για να φτιάξουμε ένα σπίτι πρώτα και ας παλέψουμε σε άλλες χώρες για μια καλύτερη ζωή, αλλά μας λείπουν τα αγαπημένα μας πρόσωπα και αρρωσταίνουμε από στεναχώρια.
Ας μήν κάνουμε παιδιά γιατί προτεραιότητα είναι η καριέρα και η προσωπική εξέλιξη, αλλά δεν ξέρουμε τι μας περιμένει πέρα από το σήμερα.
Ας μήν περάσουμε χρόνο με τους αγαπημένους μας γιατί η επιβεβαίωση είναι σημαντική τώρα και οι άλλοι πρέπει να μας καταλάβουν, αλλά ποιος μας εγγυάται ότι θα είναι ακόμα εκεί όταν τους θυμόμαστε.
Ας μην πάμε στην εκκλησία την Κυριακή, γιατί τώρα είμαστε νέοι και το Σαββατοκύριακο πρέπει να δοθεί για ξεκούραση, αλλά λίγοι σκέφτονται την αιώνια χαρά.
Ας μήν κάνουμε το καλό και πάντα βρίσκουμε δικαιολογίες ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να σκεφτούμε πρώτα τον εαυτό μας, ας τα καταφέρουμε ο καθένας μας όπως το κάναμε με το δίκιο του, αλλά ποιος ξέρει πότε θα χρειαστούμε τη βοήθεια των άλλων.
Ας μην φωνάξουμε τους γονείς μας και δύσκολα θα τους δούμε αφού η ζωή μας σκορπάει σε όλο τον κόσμο, αλλά πόσο θα μας λείψουν όταν φύγουν.
Ας μην κάνουμε αυτό το από καιρό προγραμματισμένο ταξίδι, γιατί τώρα ο καιρός είναι κακός ή τα παιδιά είναι πολύ μικρά, αλλά ο χρόνος κυλά και μια μέρα μετά βίας θα βρεθούμε μαζί για κάποια Χριστούγεννα ή γενέθλια.
Ας μην ζητήσουμε συγχώρεση και ας παραδεχτούμε τα λάθη μας, γιατί η υπερηφάνεια είναι πιο σημαντική σήμερα, αλλά μια μέρα θα μείνουμε μόνοι μαζί της.
Ας μην πούμε σήμερα σ ‘αγαπώ σε αυτόν ή αυτήν, ίσως αύριο να το κάνει κάποιος άλλος και να ζήσουμε όλη μας τη ζωή με τύψεις, αλλά κανείς δεν σου δίνει πίσω το παρελθόν για να το διορθώσεις.
Μην αναβάλλετε σημαντικά πράγματα, μην βάζετε τα πράγματα πριν από τους ανθρώπους. Πέρα από τα σύνορα αυτές τις μέρες, τίποτα δεν μας ανήκει σίγουρα.
Πατήρ Αλέξανδρος Λουγκου.
