Γεροντικοῦ διδάγματα
Ἕνας
καλός ἱερέας κάθε Κυριακή μετά τή Θεία Λειτουργία μάζευε τούς φτωχούς
τῆς Ἐνορίας του καί τούς μοίραζε τά χρήματα πού μάζευε στό «κιβώτιο τῶν φτωχῶν».
Μία Κυριακή πῆγε μιά γυναίκα μέ παλιά ξεσκισμένα ροῦχα καί μέ ὕφος κακομοίρικο. Ὁ ἱερέας τή λυπήθηκε.
Ἔβαλε τό χέρι του στό κιβώτιο μέ τήν πρόθεση νά τῆς δώσει ὅσα χρήματα χωροῦσε ἡ παλάμη του. Ὅταν τό τράβηξε ἔξω, εἶδε πώς εἶχε πιάσει λίγα κέρματα.
Βιάστηκε νά τῆς τά δώσει, γιατί πίσω περίμενε κάποια ἄλλη νά πάρει φιλοδώρημα. Αὐτή φοροῦσε περιποιημένα φορέματα.
Ὁ ἱερέας σκέφτηκε πώς ἦταν ἀπό ἐκεῖνες πού χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θά τῆς ἔδινε λίγα, γιά νά μή τήν ἀφήσει νά φύγει ντροπιασμένη.
Ἔβαλε πάλι τό χέρι του στό κιβώτιο καί ἡ χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα. Σάν εὐλαβής πού ἦταν, κατάλαβε τή θεία ἐπέμβαση.
Ζήτησε, λοιπόν, πληροφορίες καί γιά τίς δύο ἐκεῖνες γυναῖκες.
Ἔμαθε τότε πώς ἡ μία πού φαινόταν καλοντυμένη, ἦταν ἀπό καλή οἰκογένεια, πού τελευταῖα, μετά ἀπό διάφορα ἀτυχήματα, πτώχευσε καί τώρα ὑπέφερε πολύ.
Ἀπό ἀξιοπρέπεια φοροῦσε περιποιημένα ροῦχα. Ἀντίθετα, ἡ ἄλλη ἔβαζε κουρέλια, ὅταν ἔβγαινε νά ζητιανέψει, γιά νά τῆς δίνουν εὐκολότερα χρήματα.
