Κάποτε μιλούσα με έναν ψυχολόγο και μου λέει:
-"Δε μου λες πάτερ μου, πόσους ανθρώπους βλέπεις την ημέρα; (στην εξομολογηση).
-Εε, του λεω, τώρα που γέρασα εντάξει, δεν αντέχω και πολύ, 50 -60 μέχρι και 70 άτομα την ημέρα.
Όταν
ήμουν στο Μάχαιρα και ήμουν νεότερος 150 άτομα και 180 μερικές
φορές. Άρχιζα από το πρωι, η ώρα 4 το πρωί και τελείωνα 7-8 το
βράδυ και καμιά φορά και πιο αργά.
Μου
λέει: "Μα αυτό που κάνεις δεν είναι καλό. Είναι πολύ βάναυσο,
πολύ σκληρό. Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε παραπάνω από 10
άτομα την ημέρα. Σαν ψυχολόγος που βλέπω ανθρώπους, μέχρι το πολύ
10 άτομα την ημέρα. Παραπάνω δεν αντέχουμε".
Ναι του λέω, αλλά εμείς έχουμε ένα καλό: ότι μόλις φύγουμε από το εξομολογητάριο, όλα φεύγουν από πάνω μας.
Ένα
παράξενο φαινόμενο! Ενώ ακούμε τόσα πράγματα -σκεφτείτε τι
ακούει ένας πνευματικός! Δεν ακούμε τίποτα ευχάριστο, πρώτα
απ'όλα! Ευχάριστα δεν μας λέει κανένας! Όλα τα στραβά και τα
ανάποδα και τα θλιβερά και τις αποτυχίες θα πάμε να τα πούμε εκεί.
Πολύ δυσκολία υπάρχει στον κόσμο, πολλά προβλήματα. Όμως όλα αυτά δεν τα κρατούμε πάνω μας.
Γι'αυτό και δεν παθαίνει και το στομάχι μας και η καρδιά μας.
Δε συντριβόμαστε κάτω από το βάρος του ανθρώπινου πόνου. Και του παναθρώπινου πόνου! Αλλά όλα αυτά τα πράγματα τα δίνουμε στο Χριστό.
Γιατί ο Χριστός είναι ο αμνός του Θεού, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.
Αυτός είναι που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου. Όλοι είναι πάνω Του! Και
τη δική μας αμαρτία και την αμαρτία του κόσμου όλου. Και ο
Χριστός είναι αυτός ο οποίος πραγματικά είναι παρών εκεί και
δέχεται όλο αυτό το φορτίο.
Εμείς τίποτα δεν κάνουμε. Απλώς είμαστε υπάλληλοι, κάνουμε το διακόνημά μας.
Αλλά εκεί είναι ο Χριστός ο οποίος δέχεται τον κάθε άνθρωπο.
Και αυτό σας το λέω όχι μόνο από την πείρα μου ως εξομολογούμενος
άνθρωπος δηλαδή σαν ένας πιστός που πάει και εξομολογείται μια
φορά κάθε 2-3 μήνες. Αλλά σαν ένας άνθρωπος που εδώ και 25
χρόνια έχω πνευματικός. Έχω εξομολογήσει χιλιάδες ανθρώπους κι
όμως σας λέγω ότι ενώ είναι ένα μυστήριο το οποίο το κάνουμε 50
φορές την ημέρα -και κάθε μέρα πολλές φορές σε εξουθενωτικό
βαθμό- σας λέγω ότι είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Χριστός είναι παρών εκεί! Το βλέπουμε συνέχεια.
Αυτός είναι που δέχεται τον κόσμο!
Αυτός ακούει τον κόσμο!
Αυτός απαντά στον κόσμο!
Αυτός θεραπεύει τον άνθρωπο!
Εμείς είμαστε θεατές. Όπως ας πούμε ένας ταμίας σε μια τράπεζα. Περνούν απ'τα χέρια του εκατομμύρια λίρες την ημέρα. Δεν είναι δικά του. Απλώς κάνει τη δουλειά εκείνη. Έτσι είναι και ο πνευματικός. Ένας μάρτυρας. Μαρτυρεί εκεί την παρουσία του Θεού. Είναι ένα όργανο το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός. Αλλά αυτός ο οποίος τελεί εκεί το μέγα μυστήριο της θεραπείας του ανθρώπου, της απάντησης σε αυτά που ο άνθρωπος ρωτά, της σωτηρίας του ανθρώπου είναι πραγματικά ο Ίδιος ο Χριστός! Είναι η πιο μεγάλη εμπειρία που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος!
Το
λέω πολλές φορές όταν χειροτονώ ιερείς, τους λέγω ότι απ'αυτήν
την στιγμή θα δεις το Θεό να ενεργεί μέσα από τα χέρια σου! Ο Θεός θα είναι μια καθημερινή πραγματικότητα για σένα. Ένα θαύμα! Ένα καθημερινό θαύμα επαναλαμβανόμενο εκατοντάδες φορές την ημέρα!
Να
γίνονται όλες αυτές οι επεμβάσεις του Θεού, «σου μή
εἰδότος»,όπως λένε και οι πατέρες, χωρίς εσύ να κάνεις τίποτα!
Απλώς κάνεις το τυπικό μέρος αυτής της σχέσης του ανθρώπου με το
Θεό.
Αλλά ο Χριστός,ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, Αυτός βαστάζει το βάρος και το δικό μας και του κόσμου όλου!
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
