Στα θέματα προσεγγίσεως των
άλλων δεν ωφελούν πείσματα, ρηχότητες και προχειρότητες. Η διάκριση
προέρχεται από γνώση, εμπειρία, πνευματική καλλιέργεια και ωριμότητα.
Είναι αποτέλεσμα αυτοελέγχου, αυτοκριτικής, μελέτης και θείου φωτισμού. Η
διάκριση παρηγορεί και αναπαύει ψυχές. Η αδιακρισία πληγώνει, κουράζει
και ταλαιπωρεί. Έχουν ευθύνη οι καθοδηγοί. Μη δημιουργούν νέα
προβλήματα με επιπόλαιες κατευθύνσεις.
Στις καθημερινές διαπροσωπικές σχέσεις χρειάζεται πλησίασμα,
κατανόηση, συνεργασία, ευγένεια, καταδεκτικότητα, πνεύμα θυσίας.
Ιδιαίτερα τους νέους, όταν τους πιέζουμε, δεν τους βοηθάμε. Αντιδρούν,
δεν ακούνε και απομακρύνονται. Το μεγάλο ζόρισμα, μπούχτισμα και
στρίμωγμα φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο ανελεύθερος εξαναγκασμός
είναι αφιλάνθρωπος. Διακριτικός συνήθως είναι ο ταπεινός άνθρωπος. Η
διάκριση απομακρύνει τον άνθρωπο από επικίνδυνες για την πνευματική ζωή
υπερβολές. Η διάκριση αποξενώνει τους φίλους της από κάθε μορφής πλάνη.
Δεν αφήνει να επιδεινωθεί το νόσημα.
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει πως στην πνευματική αγωγή η μεγάλη
αυστηρότητα, οι συνεχείς επιπλήξεις και οι πολλές παρατηρήσεις και
τιμωρίες πονούν, κουράζουν και αποθαρρύνουν. Η διάκριση καλείται να
σώσει και όχι να επιδεινώσει μια κατάσταση. Η συγχωρητικότητα, η
μετάνοια και η αγάπη υπερβαίνουν την όποια αμαρτία. Ο ευγενικός,
χαριτωμένος και ταπεινός τρόπος είναι χρήσιμος πάντοτε. Το καλό δεν
φέρνει καλό όταν καλώς δεν γίνεται. Τους ανθρώπους θα βοηθήσουμε
καλύτερα με την αγαπητική αλήθεια, τη φιλαδελφεία και την
καταδεκτικότητα. Κάθε άνθρωπος έχει το κλειδί του, το κλικ του. Να μη
στεκόμαστε απέναντι του ως ανακριτές, δικαστές, ψυχαναλυτές και
κατήγοροι.
