Πατέρες και αδελφοί μου, σε όλη την ιερά αγρυπνία, και με τους λόγους τους εγκωμιαστικούς και με τα ιερά εγκώμια, η αγία μας Εκκλησία γεραίρει και υμνεί και δοξάζει την αειπάρθενο Θεοτόκο, και μάλιστα σήμερα επί τη σεπτή Κοιμήσει της.
Ανέβηκε πολύ υψηλά, υψηλότερα από όλους τους ανθρώπους και τους Αγγέλους.
Έτσι είπε ο λόγος του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που διαβάσαμε.
Απ’ όλα τα λογικά όντα του Θεού υψηλότερα προς τον Θεόν και πλησιέστερα η Παναγία ανέβηκε.
Γιατί ανέβηκε τόσο ψηλά; Διότι κατέβηκε πολύ χαμηλά.
Εάν δεν είχε κατέβει με την ευλογημένη ταπείνωσι και την τελεία υπακοή στο άγιο θέλημα του Θεού χαμηλότερα από όλους τους ανθρώπους της γης, δεν θα ανέβαινε υψηλότερα από όλους.
Αυτό είναι το μυστικό της ανόδου της Παναγίας μας, που προϋποθέτει την κάθοδό της.
Το είπε και η ίδια στον ύμνο της· «καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς».
Και επειδή τόσο κατέβηκε και τόσο ανέβηκε, την αξίωσε ο Πανάγαθος Θεός να επιτελέση την μεγαλυτέρα αποστολή, την οποία άνθρωπος ποτέ δεν επετέλεσε επάνω στην γη· να γίνη η Μητέρα του Λυτρωτού και να είναι εκείνη διά της οποίας, όπως καταλήγουν τα Ιερά άσματα της Εκκλησίας μας, το μέγα έλεος του Θεού έρχεται στον κόσμο.
Τα προσέξατε χθες στον Εσπερινό; Έλεγαν: «διά σου το μέγα έλεος».
Το μέγα έλεος της Αγίας Τριάδος -από το οποίο ζη ο κόσμος, υπάρχει ο κόσμος, συντηρείται ο κόσμος, και χωρίς το οποίο ούτε εμείς θα μπορούσαμε να υπάρχουμε, έρχεται στην ανθρωπότητα, σε πιστούς και απίστους, διότι και οι άπιστοι και οι μη Χριστιανοί από το μέγα έλεος του Θεού ζουν, επειδή «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους»- αυτό το μέγα έλεος έρχεται στον κόσμο διά της Υπεραγίας Θεοτόκου, και ιδιαιτέρως στην Εκκλησία και στους πιστούς και ευλαβείς Χριστιανούς.
Γι’ αυτό λοιπόν και εμείς, πώς να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στην Παναγία μας για όλα αυτά τα οποία μας προσέφερε;
Υποφέραμε εδώ στο Άγιον Όρος εδώ και λίγους μήνες από λειψυδρία και φθάσαμε να σκεπτώμεθα τι να κάνουμε, διότι μειωνόταν επικίνδυνα το νερό, και κάναμε λιτανεία προ λίγων ημερών και είχαμε την ελπίδα μας, ότι η Έφορος του Ιερού Αυτού τόπου, η Κυρία Θεοτόκος, δεν θα παρίδη τις ανάξιες προσευχές μας.
Θα μπορούσε και εκείνη την ώρα να βρέξη. Δεν έβρεξε όμως.
Όταν γυρίζαμε από την λιτανεία, είχα μία βεβαιότητα μέσα στην ψυχή μου, ότι η Παναγία δεν μπορεί παρά να ακούση τα τέκνα της.
Είπα στον Διάκονο που ήταν κοντά μου: «Θα βρέξη σε λίγες ημέρες». Έτσι μία τέτοια βεβαιότητα είχα μέσα στην ψυχή μου.
Όχι επειδή είμεθα άξιοι να μας ακούση η Παναγία ή προσφέραμε την προσευχή μας και την ικεσία μας με την δέουσα πίστι, αλλά επειδή η Παναγία μας μας αγαπά, διότι είναι η μητέρα μας, όλων των Χριστιανών, και κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο μητέρα εκείνων που εγκατέλειψαν τις μητέρες τους για την αγάπη του Μονογενούς της Υιού, δηλαδή των Μοναχών.
Και να που έγινε το θαύμα της Παναγίας.
Περίμενε σήμερα να βρέξη, για να μας δείξη, ότι όντως η βροχή Αυτή επί τη ιερά της μνήμη είναι δική της ευλογία και δική της δωρεά.
Αλλά Αυτό το οποίο έγινε σήμερα και χαροποιεί την ψυχή μας, Αυτό είναι περίπου και εκείνο που έγινε με την σωτηρία μας.
Άνυδρος γη ήταν ο κόσμος προ της ελεύσεως του Θεανθρώπου.
Εξηραίνοντο οι ψυχές των ανθρώπων. Ξηρασία μεγάλη, λιμός πνευματικός, θάνατοι πνευματικοί, όλα μέσα σε μία ξηρότητα, σε μία απελπισία.
Και περίμενε ο κόσμος να έλθη μία ουράνιος βροχή να ποτίση τες ψυχές που ευρίσκοντο «εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω». Και η ουράνιος βροχή ήλθε.
Αλλά αυτήν την ουράνιο βροχή, τον Θεάνθρωπο Χριστό, που ήλθε και εδρόσισε τις ψυχές μας, την έφερε η Ουράνιος Νεφέλη, η Ομβροτόκος Νεφέλη και Ομβροφόρος Νεφέλη, κατά τους ιερούς Πατέρας της Εκκλησίας.
Νεφέλη Ομβροφόρος, που φέρνει βροχή, και Νεφέλη Ομβροτόκος, που γεννάει βροχή.
Και Αυτή η Ομβροφόρος και Ομβροτόκος Νεφέλη η Παναγία μας υπήρξε «Νεφέλη Κούφη», κατά τον προφήτη Ησαΐα, ελαφρά, ωραία.
Όχι νεφέλη ορμητική, που θα φέρη καταιγίδα και θα πνίξη τον κόσμο, όπως επνίγη στον καιρό του κατακλυσμού, αλλά νεφέλη που θα φέρη ευφροσύνη στις καρδιές μας, θα φέρη παρηγορία, θα φέρη τον Θεό της ειρήνης, θα φέρη βροχή απαλή και ποτιστική και σιγανή και αποτελεσματική.
Αυτή η Ομβροφόρος Νεφέλη είναι η Κυρία Θεοτόκος και αυτή την Ομβροφόρο και Ομβροτόκο Νεφέλη σήμερα εκήδευσαν οι άγιοι Απόστολοι, εν νεφέλαις αιρόμενοι και προσερχόμενοι εις την αγίαν Σιών, για να κηδεύσουν το Πανάχραντο Σώμα της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Και εμείς μαζί τους προσκυνούμε το πάνσεπτο Σώμα της Παναγίας μας και ικετεύουμε και ζητούμε την ευλογία της και την χάρι της. Και επειδή εμαθητεύσαμε και διδαχθήκαμε τόσο από την ιδία όσο και από τον Μονογενή της Υιό ότι, μόνον εάν κατεβούμε με την ταπείνωσι και την άκρα υπακοή, τότε και θα ανεβούμε, και επειδή γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να κατεβούμε για να ανεβούμε, την παρακαλούμε σήμερα με ταπείνωσι να μας βοηθήση να κόψουμε το αρρωστημένο και εγωιστικό μας θέλημα, που είναι το κυριώτερο εμπόδιο στην ύψωσί μας προς τον Θεό.
Να αποκτήσουμε την αληθινή, καρδιακή, αδιάκριτο υπακοή, χωρίς την οποία δεν έρχεται η ευλογημένη ταπείνωσις. Και έτσι να έχουμε και εμείς μερίδα και κλήρο μαζί της.
Διότι δεν θα μας σώση το Σχήμα, δεν θα μας σώση η εξωτερική επιτέλεσις των τύπων της λατρείας, δεν θα μας σώσουν οι αγρυπνίες και οι ψαλμωδίες, αν πίσω από όλα αυτά δεν βρίσκεται η βαθεία ταπείνωσις, η συντετριμμένη καρδία, με υποταγή στο θέλημα του Θεού και στον πνευματικό μας πατέρα.
Αυτά λοιπόν, πατέρες, ας ζητήσουμε σήμερα από την Παναγία μας και ας είμεθα βέβαιοι ότι θα μας τα δώση, διότι Αυτή είναι αοράτως και μυστικώς προεξάρχουσα της πανηγύρεώς μας, έχει και τα αυτιά της ιδιαιτέρως ανοιχτά και ακούει τους ευλαβείς πόθους μας και τις ιερές προσδοκίες και ικεσίες.
Την ευχαριστούμε, την προσκυνούμε και την παρακαλούμε να μεσιτεύη στον Μονογενή της Υιόν.
