Πώς συμβαίνει μερικές φορές, αυτός που βοηθιέται, να φέρεται άσχημα προς αυτόν που τον βοήθησε.
– Ο διάβολος πάει και κεντάει τον άλλον, ώστε να μας φερθή άσχημα και να αγανακτήσουμε, οπότε χάνουμε το καλό.
Δεν φταίει ο άνθρωπος˙ο διάβολος κεντάει τον άνθρωπο, για να μας κάνη
να τα χάσουμε όλα. Όταν κάνετε μια καλωσύνη, να αισθάνεσθε πάντα πως
ό,τι κάνετε έχετε υποχρέωση να το κάνετε και να είστε έτοιμες να
αντιμετωπίσετε πειρασμό, για να μη χάσετε το καλό που κάνατε, αλλά να το
κερδίσετε όλο.
Κάνει λ.χ. ένας μια ελεημοσύνη, χωρίς να έχη σκοπό να την φανερώση.
Μπαίνει ο πειρασμός στην μέση και βάζει άλλους να του πουν «εσύ ο
φιλάργυρος, που δεν έκανες τίποτε κ.λπ., ο τάδε έκανε αυτό, ο τάδε
εκείνο», για να τον αναγκάση να πη και αυτός… ταπεινά «έκανα
και εγώ κάτι μικρό, ένα νοσοκομείο» ή να τον αναγκάση να αγανακτήση να
αγανακτήση και να πη «ποιός εγώ, που έκανα αυτό και αυτό;» και να τα
χάση όλα.
Ή θα βάλη αυτόν που ευεργέτησε να του πη: «Αχάριστε, εκμεταλλευτά
κ.λπ.», μέχρι να του απαντήση: «Εγώ εκμεταλλευτής; Εγώ που σου έκανα
εκείνη την καλωσύνη , εκείνη την ευεργεσία;». «Βρε τον αχάριστο, θα πη
μετά, δεν ήθελα να μου πη “ευχαριστώ”, αλλά τουλάχιστον να το
αναγνώριζε».
Όταν όμως κανείς περιμένη αναγνώριση, πάει, τα χάνει όλα. Ενώ, αν
βάλη έναν καλό λογισμό και πη «καλύτερα που ξέχασε την καλωσύνη που του
έκανα» ή «μπορεί να ήταν στενοχωρημένος ή κουρασμένος, γι’ αυτό μίλησε
έτσι», δικαιολογεί τον άλλον και δεν χάνει. Όταν δεν περιμένουμε
ανταπόδοση, τότε έχουμε καθαρό μισθό.
Ο Χριστός έκανε το παν για μας και εμείς Τον σταυρώσαμε. Τί ψάλλουμε;
«Αντί του μάννα χολήν». Πάντοτε να προσπαθούμε να κάνουμε το καλό, χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.
«Αντί του μάννα χολήν». Πάντοτε να προσπαθούμε να κάνουμε το καλό, χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.
