Αρα και ευφροσύνη απέραντη, γιορτή και πανηγύρι αιώνιο της ψυχής είναι η μυστική ένωσις της με τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αδελφέ μου, «έρχου και ίδε!» (Ίω. 1. 47). Έλα και δες τον Ιησού! Έλα και δόξασε Τον! Έλα και ύμνησε τον Κύριο σου!
Έλα και γονάτισε και κλάψε μπροστά στον πλάστη σου! Έλα, προσκύνησε
Τον, αναγνώρισε Τον, ομολόγησε Τον! «Πρόσελθε προς αυτόν και φωτίσθητι.
και το πρόσωπον σου ου μη καταισχυνθή» (Ψαλμ. 33. 6).
Έλα πεινασμένε, να ευφρανθής από τη θεία τροφή! Έλα τυφλέ, ν’ απόλαυσης το αιώνιο φως! Έλα αιχμάλωτε, να χάρης την ελευθερία! Έλα θνητέ, ενώσου με τον ‘Αθάνατο, για ν’ αξιωθής της αιωνίας ζωής!
Έλα πονεμένε και θλιμμένε, να νιώσης την παντοτεινή χαρά! Έλα απελπισμένε, να βρης την ελπίδα! Έλα ψυχρέ, να φλογισθής σαν τη φωτιά! Έλα φτωχέ, να πλουτίσης με τον αδαπάνητο θησαυρό! Έλα γυμνέ, να ενδυθής αθάνατη δόξα και χιτώνα αφθαρσίας!
Έλα πεινασμένε, να ευφρανθής από τη θεία τροφή! Έλα τυφλέ, ν’ απόλαυσης το αιώνιο φως! Έλα αιχμάλωτε, να χάρης την ελευθερία! Έλα θνητέ, ενώσου με τον ‘Αθάνατο, για ν’ αξιωθής της αιωνίας ζωής!
Έλα πονεμένε και θλιμμένε, να νιώσης την παντοτεινή χαρά! Έλα απελπισμένε, να βρης την ελπίδα! Έλα ψυχρέ, να φλογισθής σαν τη φωτιά! Έλα φτωχέ, να πλουτίσης με τον αδαπάνητο θησαυρό! Έλα γυμνέ, να ενδυθής αθάνατη δόξα και χιτώνα αφθαρσίας!
Ιδού, ο Κύριος «έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν
πάς οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, και κοψονται έπ’ αυτόν πάσαι
αι φυλαί της γης» (Άποκ. 1. 7). Ναι, έρχεται και δεν θ’ αργήση
ο Κύριος. Μακάριος όποιος τηρεί τις εντολές Του. Μακάριος όποιος
φυλάττει τον νόμο Του. Μακάριος όποιος είναι νοερά και μυστικά ενωμένος
μαζί Του.
Σήκωσε, αδελφέ μου, σήκωσε τους νοητούς οφθαλμούς της καρδιάς σου
προς τον Θεό και ικέτευσέ Τον να την φλογίση με τη θεία αγάπη Του.
Ταύτισε το θέλημα σου με το θέλημα του Κυρίου. Σαν άλλος Βαρτίμαιος
φώναξε κι εσύ πάλι και πάλι: «Υιέ Δαβίδ Ιησού, ελέησαν με!» (Μαρκ. 10.
47). Και όσο οι δαίμονες, με τα τεχνάσματα και τις παγίδες τους,
προσπαθούν να εμποδίσουν την αναφορά σου προς τον Κύριο, εσύ «πάλλω
μάλλον κράζε· υιέ Δαβίδ, ελέησον με!» (Μαρκ. 10. 48), δίδαξε με να κάνω πάντοτε το θέλημα Σου και ν’ ανήκω μόνο σε Σένα!
«Ει δώσω (= δεν θα δώσω) ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις
μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, έως ου εύρω τόπον τω
Κυρίω, σκήνωμα τω Θεώ Ιακώβ» (Ψαλμ. 131. 4-5). Βίαζε τον εαυτό σου νύχτα
και μέρα, μην του δίνης ανάπαυσι και ησυχία, μέχρι ν’ άνοιξης την
καρδιά σου στον Κύριο, ν’ άνοιξης μέσα σου τόπο για Κείνον και να γίνης
ολόκληρος κατοικητήριο της χάριτος Του. Γι’ αυτό άλλωστε πλάσθηκες και
αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός της ζωής σου: η ένωσις σου με τον Θεό.
Την ολοκληρωτική ένωσί σου με τον Κύριο θα επιτυχής καλλιεργώντας την αδιάκοπη επικοινωνία μαζί Του δια της προσευχής.
Ξέχασε όλα τα γήινα και μάταια και στρέψε όλες τις επιθυμίες και τις
διαθέσεις σου προς Αυτόν, ζήτα το έλεος Του αδιάλειπτα, κράτα τη μνήμη
Του συνεχώς στον νου σου και βυθίσου όλος μέσα στο πέλαγος της αγάπης
Του. Αυτός είναι ο Θεός σου, Αυτός ο δημιουργός σου, Αυτός η δόξα σου,
Αυτός η σωτηρία και η αιώνια ζωή σου.
Απόκτησε λοιπόν κι εσύ, «από του νυν και έως του αιώνος» τον ασίγαστο πόθο του προφήτου: «Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τάς πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός» (Ψαλμ. 41. 1-2).
Απόκτησε λοιπόν κι εσύ, «από του νυν και έως του αιώνος» τον ασίγαστο πόθο του προφήτου: «Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τάς πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός» (Ψαλμ. 41. 1-2).
