Στον
πνευματικό δρόμο θα περάσουμε μια μεγάλη περίοδος όπου θα είμαστε
γεμάτοι ερωτήματα. Ο νους θα ρωτάει διαρκώς ως άμυνα να κατέβει στην
καρδιά και να ζήσει. Είναι η εποχή όπου ο Θεός διαλέγει τον δρόμο της
σιωπής, γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε ώριμοι να ακούσουμε τις απαντήσεις.
Δεν φτάνει μονάχα να ρωτάμε αλλά να είμαστε κι’ έτοιμοι να ακούσουμε. Η
σκέψη και οι λογισμοί είναι η άμυνα μας απέναντι στην πραγματικότητα της
ζωής. Όταν φοβόμαστε να ζήσουμε, διαρκώς ρωτάμε, και όταν δεν θέλουμε τίποτα να αλλάξουμε είμαστε όλο απορίες. Ο νους ρωτάει η καρδιά ξέρει.
Θα έρθει όμως ο καιρός που θα έλθουν και οι «απαντήσεις». Πότε; Όταν θα
τελειώσουν οι ερωτήσεις. Όταν πλέον θα ζούμε και δεν θα σκεφτόμαστε.
Όταν θα είμαστε παρόν στην ζωή μας, και όχι χαμένοι στο χθες ή το μετά.
Όταν θα έχουμε μάθει μέσα από δεκάδες θανάτους ότι η ζωή κερδίζεται στην
απλότητα, την αποδοχή, την σιωπή. Μέχρι εκείνη την στιγμή απλά, ήσυχα
δίχως, φόβο, ενοχές και πίεση, αλλά με απλότητα και χαρά, θα προσπαθούμε
όσο και όπως μπορούμε να εφαρμόζουμε τις εντολές του Χριστού. Την αγάπη
και συγχωρητικότητα.
Και η Χάρις, θα έλθει. Θα έλθει εκεί που δεν θα το περιμένουμε. Η μάλλον
όταν θα πάψουμε να την περιμένουμε. Σε ενα ξύπνημα, σε ενα περπάτημα,
στην ησυχία, στην φασαρία, στην δουλειά, στο σπίτι, στον πιο απλό και
καθημερινό τρόπο ζωής μας.
Τότε από το νου θα εισέλθουμε στην καρδιά. Και εκεί δεν υπάρχουν απορίες
παρά μονάχα ζωή. Η παρουσία του Θεού θα μας κατακλύσει. Όταν έχεις Θεό
δεν ρωτάς αλλά ζεις.
π.λίβυος
