Μὲ ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τί ἑνώνει περισσότερο τὸν ἄνδρα μὲ τὴν γυναίκα;».
«Ἡ εὐγνωμοσύνη», τοῦ λέω. Ὁ ἕνας ἀγαπάει
τὸν ἄλλον γι’ αὐτὸ ποὺ τοῦ χαρίζει. Ἡ γυναίκα δίνει στὸν ἄνδρα τὴν
ἐμπιστοσύνη, τὴν ἀφοσίωση, τὴν ὑπακοή. Ἤ ἄνδρας δίνει στὴν γυναίκα τὴν
σιγουριὰ ὅτι μπορεῖ νὰ τὴν προστατέψει. Ἡ γυναίκα εἶναι ἡ ἀρχόντισσα τοῦ
σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ μεγάλη ὑπηρέτρια, ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ κυβερνήτης τοῦ
σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ χαμάλης.
Μεταξύ τους τὰ ἀνδρόγυνα πρέπει νὰ ἔχουν τὴν ἐξαγνισμένη ἀγάπη, γιὰ
νὰ ἔχουν ἀλληλοπαρηγοριὰ καὶ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν καὶ τὰ πνευματικά τους
καθήκοντα. Γιὰ νὰ ζήσουν ἁρμονικά, χρειάζεται νὰ βάλουν ἐξαρχῆς ὡς
θεμέλιό τῆς ζωῆς τους τὴν ἀγάπη, τὴν ἀκριβῆ ἀγάπη, ποὺ βρίσκεται μέσα
στὴν πνευματικὴ ἀρχοντιά, στὴν θυσία, καὶ ὄχι τὴν ψεύτικη, τὴν κοσμική,
τὴν σαρκική. Ἂν ὑπάρχει ἀγάπη, θυσία, πάντα ἔρχεται ὁ ἕνας στὴν θέση τοῦ
ἄλλου, τὸν καταλαβαίνει, τὸν πονάει. Καὶ ὅταν παίρνει κανεὶς τὸν
πλησίον του στὴν πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τὸν Χριστό, ὁ
ὁποῖος τὸν γεμίζει καὶ πάλι μὲ τὴν ἀνέκφραστη ἀγαλλίασή Του.
Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, καὶ μακριὰ νὰ βρεθεῖ ὃ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, ἂν οἱ
περιστάσεις τὸ ἀπαιτήσουν, κοντὰ θὰ βρίσκεται, γιατί τὴν ἀγάπη τοῦ
Χριστοῦ δὲν τὴν χωρίζουν ἀποστάσεις. Ὅταν ὅμως, Θεὸς φυλάξοι, τὰ
ἀνδρόγυνα δὲν ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους, μπορεῖ νὰ… βρίσκονται κοντά, ἀλλὰ
στὴν πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ προσπαθήσουν
νὰ διατηρήσουν σὲ ὅλη τὴν ζωὴ τους τὴν ἀγάπη, νὰ θυσιάζεται ὃ ἕνας γιὰ
τὸν ἄλλον.
Ἡ σαρκικὴ ἀγάπη ἑνώνει ἐξωτερικά τους κοσμικοὺς ἀνθρώπους τόσο μόνον,
ὅσο ὑπάρχουν κοσμικὰ προσόντα, καὶ τοὺς χωρίζει, ὅταν αὐτὰ χαθοῦν,
ὅποτε καὶ αὐτοὶ ὁδηγοῦνται στὴν ἀπώλεια. Ἐνῶ, ὅταν ὑπάρχει ἡ πνευματική,
ἡ ἀκριβῆ ἀγάπη, ἂν τυχὸν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς συζύγους χάση τὰ κοσμικά του
προσόντα, αὐτὸ ὄχι μόνο δὲν τοὺς χωρίζει, ἀλλὰ τοὺς ἐνώνει περισσότερο.
Ὅταν ὑπάρχει μόνον ἡ σαρκικὴ ἀγάπη, τότε, ἂν λ.χ. ἡ γυναίκα μάθη ὅτι ὁ
σύντροφος της κοίταξε κάποια ἄλλη, τοῦ πετάει βιτριόλι καὶ τὸν τυφλώνει.
Ἐνῶ, ὅταν ὑπάρχει ἡ ἁγνὴ ἀγάπη, τὸν πονάει πιὸ πολὺ καὶ κοιτάζει μὲ
τρόπο πῶς νὰ τὸν φέρει πάλι στὸν σωστὸ δρόμο. Ἔτσι ἔρχεται ἡ Χάρη τοῦ
Θεοῦ…»
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
