Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας
Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική , παράδοση, ορίστηκε την
επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν
πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας
τους. «Τελείται δε η σύναξις αυτών εν τω εξαέρω οίκω της Θεοτόκου,
πλησίον της μεγάλης εκκλησίας εν τοις Χαλκοπρατείοις».
Να αναφέρουμε, λοιπόν, ότι ο Ιωακείμ ήταν γιος του
Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του
θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην
Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο.
Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως
από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του
Ιούδα. Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ τους,
διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν
θυγατέρες από άλλες φυλές που θεωρούνταν κοινές.
Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το
άγιο αυτό ζευγάρι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των
εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν
Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε
ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε
ηλικία 83 ετών. (Την δε Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, όπως σε
προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα αναφέραμε, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ
και 70 η Άννα).
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Η Δυάς η αγία και Θεοτίμητος, Ιωακείμ και η Άννα
ως του Θεού ανχιστείς, ανυμνείσθωσαν φαιδρώς ασμάτων κάλλεσιν ούτοι γαρ
έτεκον ημιν, την τεκούσαν υπέρ νούν, τον άσαρκον βροτωθέντα, εις
σωτηρίαν του κόσμου, μεθ’ ης πρεσβεύουσι σωθήναι ημάς.
