Ἡ πορεία μέ τόν Θεό δέν εἶναι πάντα ἀνώδυνη γιά τόν ἄνθρωπο. Τό ἴδιο δέν εἶναι πάντοτε εὔκολη καί ἡ ζωή μέ τούς ἁγίους. Πολλοί σκέφτονται μ’ ἀφέλεια πώς ὅλα εἶναι εὐχάριστα μέ τούς ἁγίους. Λυποῦνται γιατί ζοῦν ἀνάμεσα σ’ ἁμαρτωλούς καί νοσταλγοῦν νά συναντήσουν ἕναν ἅγιο. Ἡ προηγουμένως θλιμμένη ψυχή νομίζει, ἐξαιτίας τῆς γεμάτης ἀπό χαρά καί ἐλπίδα συναντήσεως, πώς ἡ διαμονή μέ τούς ἁγίους ἐπενεργεῖ πάντα τόσο χαροποιά στήν ψυχή. Ὅμως ἀπατᾶται.
Κανένας ἅγιος δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπό τόν ἀναπόφευκτο ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας πού ἐνεργεῖ μέσα μας. Μπορεῖ νά συνεργήσει μέ τήν προσευχή, νά βοηθήσει μέ τόν λόγο καί τή διδαχή, νά ἐνισχύσει μέ τό παράδειγμά του, ἀλλά εἶναι ἀδύνατο νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τόν κόπο καί τήν ἄσκηση. Ὅταν ὁ ἅγιος μᾶς προσκαλεῖ καί μᾶς ἑλκύει νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές, μπορεῖ νά μᾶς φανεῖ «σκληρός».
Εἶπαν, καί ἐξακολουθοῦν ὡς τώρα μερικοί, γιά τόν ἴδιο τόν Χριστό: «σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος˙ τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;» (Ἰωάν.ς΄ 60). Ἔτσι καί ὁ λόγος τῶν ἁγίων, ὅταν ἀπαιτοῦν νά τηρήσουμε τίς εὐαγγελικές ἐντολές, γίνεται δυσβάστακτος καί «σκληρός».
Αγίου Σωφρονίου του Essex
