Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι «εἶναι ἀδύνατον νὰ δεχθοῦμε μέσα μας τὴ θεία Χάρη, ἐὰν δὲν διώξουμε τὰ πάθη τῆς κακίας, τὰ ὁποῖα προκατέλαβαν τὶς ψυχές μας».
Δίχως
πνευματικὸ ἀγώνα δὲν μποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴ θεία Χάρη, ποὺ
παρηγορεῖ, ἐνισχύει καὶ δίνει λύσεις στὰ προβλήματα τῆς ζωῆς μας. Ὅταν ἀπουσιάζει ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν ἐνεργειῶν
ποὺ διαπράξαμε σὲ διάφορους τομεῖς, ἡ θεία Χάρη δὲν ὑπάρχει. Ὅπως καὶ
ὅταν οἱ ἀποφάσεις μας ὑπηρετοῦν τὰ σχέδια τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου
προφανῶς καὶ δὲν εἶναι βοηθὸς καὶ συνεργὸς ἡ θεία Χάρη.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι «ὁ Θεὸς μοίρασε μαζί μας τὸν κόπο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς, καὶ οὔτε ἐπέτρεψε νὰ ἐξαρτᾶται τὸ πᾶν ἀπὸ μᾶς, γιὰ νὰ μὴ ὑπερηφανευόμασθε ἀπὸ ἀλαζονεία, οὔτε ἀνέλαβε ὁ ἴδιος ὅλη τὴν προσπάθεια, γιὰ νὰ μὴ παρεκκλίνουμε πρὸς τὴν ὀκνηρία. Ἀνέθεσε λοιπὸν ἕνα ἐλάχιστο μέρος τῆς προσπάθειας στοὺς δικούς μας κόπους καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος νὰ τὸ φέρει σὲ πέρας Αὐτὸς ὁ ἴδιος»
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι «ὁ Θεὸς μοίρασε μαζί μας τὸν κόπο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς, καὶ οὔτε ἐπέτρεψε νὰ ἐξαρτᾶται τὸ πᾶν ἀπὸ μᾶς, γιὰ νὰ μὴ ὑπερηφανευόμασθε ἀπὸ ἀλαζονεία, οὔτε ἀνέλαβε ὁ ἴδιος ὅλη τὴν προσπάθεια, γιὰ νὰ μὴ παρεκκλίνουμε πρὸς τὴν ὀκνηρία. Ἀνέθεσε λοιπὸν ἕνα ἐλάχιστο μέρος τῆς προσπάθειας στοὺς δικούς μας κόπους καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος νὰ τὸ φέρει σὲ πέρας Αὐτὸς ὁ ἴδιος»
Ὁ Ἅγιός ἐπίσης μᾶς θυμίζει καὶ μία μεγάλη ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας:
«Δὲν
ἀρκεῖ ἡ προθυμία, νὰ πετύχει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀρετὴ καὶ τὴ σωτηρία.
Χρειάζεται καὶ ἡ συγκατάθεση, ἡ εὔνοια καὶ ἡ ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ. Ὅπως
ἐπίσης, δὲν θὰ κερδίσουμε τίποτε ἀπὸ τὴν ἄνωθεν Χάρη, ὅταν λείπει ἡ δική
μας συγκατάθεση καὶ προθυμία».
Ο μακαριστός γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης γράφει:
«Μακροθυμεί ο Θεός, περιμένει...Αλοίμονο αν δεν υπήρχε ο Θεός, θα πέθαινα ευθείς αμέσως. Λίγο να λείψει όχι ο Θεός, αλλά το πνεύμα Του, το νεύμα Του, αμέσως χάνομαι.
Το ότι λοιπόν ζω και το ότι μπορώ να αμαρτήσω και να έχω το πάθος μου ή
να κρύβω μέσα μου τα δικά μου θελήματα και τους δικούς μου εγωιστικούς
πόθους, σημαίνει ότι ο Θεός με ανέχεται και δεν αποσύρει το βλέμμα του
από εμένα. Με ανέχεται το νεύμα Του.
Μόνο που δεν μπορεί να ενεργήσει μέσα μου, διότι του βάζω φραγμό!...
Εκείνος όμως στέκει από επάνω μου και με παρακολουθεί, έτοιμος, μόλις εγώ επιθυμήσω, να με αρπάξει και να με οδηγήσει στην άπλα την εσωτερική, στην ανάνευση, στην χαρίτωση της καρδιάς μου...
Εκείνος όμως στέκει από επάνω μου και με παρακολουθεί, έτοιμος, μόλις εγώ επιθυμήσω, να με αρπάξει και να με οδηγήσει στην άπλα την εσωτερική, στην ανάνευση, στην χαρίτωση της καρδιάς μου...
Εάν
με την παρουσία Του ο Θεός με καλύπτει και μου επιτρέπει να αμαρτάνω,
να Τον προσβάλλω δηλαδή, και εάν ακόμη και το πάθος μου και η αισχύνη
μου είναι απόδειξις της παρουσίας του Θεού, πόσο μάλλον τα ορατά και
αισθητά - πολύ δε περισσότερο τα αόρατα και νοούμενα - αποτελούν
μαρτύρια της παρουσίας Του»
