Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας Ιωήλ
«Ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι»
Μια συγκινητική ιστορία μας περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ένας Ρωμαίος αξιωματικός ήλθε να παρακαλέσει τον Κύριο να θεραπεύσει το δούλο του, «ο παίς μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος›› (Ματθ. 8,6). Είναι αξιόλογος και θαυμαστός ο διάλογος που διαμείφθηκε μεταξύ του εκατοντάρχου και του Ιησού. Ας δούμε πιο αναλυτικάτα στοιχεία αυτού του θαύματος.
Το πρόσωπο του εκατοντάρχου
Ο εκατόνταρχος προκειμένου να πλησιάσει το Χριστό κατ’ αρχήν έστειλε άλλους· «απέστειλεν προς αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων» (Λουκ. 7,3). Μετά αφού άνοιξε κάπως το δρόμο για να πλησιάσει τον Ιησού, πήγε και ο ίδιος προσωπικά να Τον συναντήσει (Ματθ. 8,5). Αυτό δείχνει πως είχε πάρει στα σοβαρά την υπόθεση της θεραπείας του δούλου του. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν ενδιαφερόταν για κάποιο συγγενή του, αλλά για το δούλο του. Είναι δε γνωστό πόση μηδαμινή αξία είχαν οι δούλοι την εποχή εκείνη. Ο Ρωμαίος αξιωματικός είχε βαθιά πίστη στο πρόσωπο του Χριστού. Αυτήν την πίστη ήθελε να αποκαλύψει ο Θεάνθρωπος. Χωρίς να του το ζητήσει ο εκατόνταρχος, ο Χριστός ζήτησε να πάει στο σπίτι του. Ο Ζιγαβηνός σημειώνει πως ο Κύριος «ηθέλησε την πολλήν αυτού πίστιν εκκαλυφθήναι και τοις ακολουθούσι», δηλ. ήθελε την πολλή του πίστη να την αποκαλύψει και στους μαθητές που Τον ακολουθούσαν. Δε θαύμασε μόνο την πίστη του ο Κύριος, αλλά την πρόβαλλε για να τον μιμηθούν κι άλλοι. Ήθελε ακόμη ο Κύριος να ταπεινώσει και τους Ιουδαίους που αλαζονευόντουσαν πως κατάγονται από τον Αβραάμ, ενώ παράλληλα ήθελε να δώσει θάρρος στους εθνικούς για να Τον πλησιάσουν και να σωθούν. Επίσης η παρατήρηση του αξιωματικού πως μπορεί να κάνει το δούλο του καλά χωρίς να πάει στην οικία του δείχνει την μεγάλη του εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κυρίου, και όπως λέγει ένας αρχαίος συγγραφεύς, «και ζωής και θανάτου είχεν ο εκατόνταρχος τον Ιησούν εξουσιαστήν».
Η συμπεριφορά του Χριστού
Παντού ο Κύριος ακολουθούσε την προαίρεση των αιτουμένων απ’ Εκείνον κάτι. Μέσα στα κείμενα των Ευαγγελίων δεν Τον βλέπουμε να πίκρανε ποτέ άνθρωπο. Όποιος πλησίαζε τον Ιησού, πάντοτε έφευγε ωφελημένος. Αρκετές φορές πραγματοποιούσε και τις απλές επιθυμίες των ανθρώπων που πήγαιναν κοντά Του, για να ωφεληθούν. Π.χ. ήθελε η αιμορροούσα γυναίκα να πιάσει το ρούχο Του και να γίνει καλά. Με τον τρόπο αυτό της έδωσε τη θεραπεία της. Στην περίπτωση του εκατοντάρχου όμως ξεπέρασε κάθε όριο φιλανθρωπίας. Όχι μόνον ήθελε να τον θεραπεύσει, αλλά προθυμοποιήθηκε να πάει και και στο σπίτι του, για να δεί από κοντά τον άρρωστο δούλο. Όλα αυτά τα έκανε για να φανεί η πίστη κι η αρετή των ανθρώπων που Του ζητούσαν κάτι. Εδώ για να λάμψει η πίστη του εκατοντάρχου. Ο Χριστός είναι ευμήχανος και έχει ποκίλα φάρμακα για τη σωτηρία μας. Πράγματι μέσα στην ψυχή του αξιωματικού είδε να υπάρχει ο πλούτος της πίστεως, γι’ αυτό και συγκατέβη και ταπεινώθηκε ο Κύριος και είπε πως επιθυμεί να πάει στο σπίτι του να δεί κι από κοντά τον άρρωστο δούλο.
Η δύναμη της πίστεως
Ο πιστός χριστιανός είναι βέβαιος πως και το μεγαλύτερο εμπόδιο στον πνευματικό του αγώνα θα εξαφανισθεί, εφ’ όσον έχει σύμμαχο το Θεό. Ο πιστός χριστιανός δεν είναι ευκολόπιστος, αλλ’ ούτε και άπιστος. Είναι πιστός. Η πίστη, η αγάπη και οι λοιπές αρετές είναι βιώματα ασυγκρίτως ανωτέρα από τα θαύματα. Η πίστη δεν είναι πολυπραγμοσύνη. Ο ίδιος ο Λυτρωτής Κύριος μας διαβεβαίωσε «αμήν γαρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται και ουδέν αδυνατήσει υμίν» (Ματθ. 17,20). Η πίστη και βουνά μετακινεί ακόμη και μπροστά της εξαφανίζονται όλα τα εμπόδια. Ο πιστός δεν είναι απλώς πιστός, αλλά βεβαιόπιστος, δηλ. έχει ακλόνητη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κυρίου μας για τον εαυτό του και για την πορεία της ζωής του. Όλα τα αναθέτει σ’ Αυτόν. Το δικό μας χρέος είναι να έχουμε πίστη ζωντανή, χωρίς αμφιβολίες, γεμάτη από βεβαιότητα για το Θεό και με την ελπίδα πως δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ σ’ όλα τα συμβάντα της ζωής μας.
