Κάποτε συνόδευσα στον Άγιο Γέροντα μία Γερμανίδα γιατρό, η οποία κατόπιν των δικών μου αφηγήσεων περί της αγιότητος του Παππούλη μας, είχε μεγάλη επιθυμία να τον επισκεφθεί.
Η Γερμανίδα δεν γνώριζε την Ελληνική γλώσσα. Όμως σε λίγα λεπτά αρχίζει ένας διάλογος μεταξύ τους, τον οποίον κατ’αρχήν θεώρησα φυσικό.
Καθώς περνούσε όμως η ώρα, παρατήρησα, ότι ο ένας καταλάβαινε πολύ καλά τον άλλον χωρίς να χρειάζονται διερμηνέα. Μάλιστα συζητούσαν και περί ιατρικών θεμάτων. Η Γερμανίδα γιατρός, χαρούμενη, αποχώρισε, από το κελλάκι του – τότε έκπληκτη εγώ τον ερωτώ:
-Γέροντα γνωρίζετε Γερμανικά;
-Άντε μωρέ, μου λέει χαμογελώντας, που ξέρω γερμανικά. Δεν άκουγες, εγώ της μιλούσα ελληνικά και εκείνη μου μιλούσε γερμανικά. Και οι δύο όμως καταλαβαίναμε στην γλώσσα μας! Μη ρωτάς. Αυτά τα κάνει το Άγιο Πνεύμα!
Άκουσα πως και άλλες φορές είχε συμβεί αυτό το θαύμα με το χάρισμα της διερμηνείας των γλωσσών, με μια Γαλλίδα, μ’έναν Ιρλανδό, με Σέρβο και Ρουμάνο.
Μια μέρα μπήκε στο κελί του μια Γαλλίδα. Και η ίδια και η οικογένειά της είχαν ζήσει ως άθεοι. Άκουσε από κασέτες ομιλίες για την Ορθόδοξη πίστη και άρχισε η αναζήτηση μέσα στην καρδιά της. Έτσι βρέθηκε στο κελί του Αγίου. «Συνομίλησαν.» Πως, εκείνοι ξέρουν. Στο τέλος της φίλησε το χέρι. «Για τότε που θα γίνεις αγία», της είπε.
Η Μαρία-Μαγδαληνή ασκήτεψε ολομόναχη στην έρημο του Σινά, στο ίδιο μέρος που είχε ασκητέψει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, σε μια σπηλιά.
Τί να σου κάνει η μόρφωση; Μόνο η Χάρη του Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και τους άλλους και εμάς.
