Μέ μεγάλη χαρά καί ἀνέκφραστη πνευματική ἀγαλλίαση τιμοῦμε σήμερα, Ἀδελφοί μου, τούς μεγάλους καί πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ μας Πέτρο καί Παῦλο. Αὐτούς οἱ ὁποῖοι μέ τό ἔργο τους ἀναμόρφωσαν ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη, ἔγιναν φλογεροί κήρυκες τῆς Πίστεως καί ὑπηρέτες τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Χάριτος. Τούς θυμόμαστε μέ ἄπειρη εὐγνωμοσύνη καί σεβασμό ταυτόχρονα.Τούς τιμοῦμε γιά τούς ἀγῶνες,τίς θυσίες καί τούς πολλούς κόπους στούς ὁποίους θεληματικά ὑποβλήθηκαν προκειμένου νά διαδώσουν τήν νέα καί σωτήρια Πίστη τοῦ Χριστοῦ μας στά πέρατα τοῦ κόσμου.
Ὑπέμειναν ἀγόγγυστα καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί μόνο μεγάλες ταλαιπωρίες, διωγμούς, φυλακές, ἐξορίες, πείνα, δίψα, γυμνότητα ,ναυάγια,ποικίλες ταπεινώσεις ἀκόμα καί φρικτά καί ἀπάνθρωπα μαρτύρια. Διέθεταν ὅμως μαρτυρικό φρόνημα,ἰσχυρή θέληση καί δέν λογάριαζαν τίποτα ἀπό τά δυσάρεστα τά ὁποῖα συνήθως ὁ κόσμος ἀποφεύγει.Ἀκόμα καί τήν ζωή τους τήν ἴδια περιφρονοῦσαν προκειμένου νά φέρουν σέ πέρας στό ἀκέραιο τήν ἀποστολή τήν ὁποία μέ τόσο μεγάλο ζῆλο,ἱερό ἐνθουσιασμό καί περισσή ἀφοσίωση εἶχαν ἀναλάβει.
Τό ἔργο τό ὁποῖο μέ τόση μεγάλη αὐτοθυσία ἐπετέλεσαν, εἶναι μεγαλειῶδες, ἀσύλληπτο, ἀνεξήγητο μέ τήν ἀνθρώπινη λογική καί ἀπερίγραπτο. Ἔκαναν τήν γῆ οὐρανό καί ἄλλαξαν ὄχι μόνο τίς καρδιές, ἀλλά καί τίς διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων ὁδηγώντας τους ἀπό τό πηχτό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας στό ἄπλετο καί ἀληθινό φῶς τῆς θεογνωσίας. Ποιός μπορεῖ νά διηγηθεῖ καί νά ἐξιστορήσει ὅλα ὅσα ὑπέμειναν καρτερικά καί ὑπομονετικά γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀνθρώπων; Καθημερινά πέθαιναν κυριολεκτικά γιά τήν ἀφοσίωσή τους στόν Χριστό μας. Οἱ ἄνθρωποι τούς θεωροῦσαν σάν πρόβατα πού τά ὁδηγοῦσαν στήν σφαγή. Ἐν τούτοις ὅμως ὅλα τά ὑπερνικοῦσαν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀπολύτως τίποτα δέν στάθηκε ἱκανό νά ἀνακάμψει τήν πορεία τους. Διέθεταν βέβαια ἰσχυρή θέληση ἀλλά τούς ἐνδυνάμωνε καί ἡ ἀκράδαντη Πίστη τους καί τούς ἐπεσκίαζε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Πόσα πραγματικά τούς χρωστᾶμε καί τί θά εἴμαστε σήμερα χωρίς αὐτούς; Σέ ποιά ἄθλια κατάσταση θά βρισκόμαστε ἀκόμα καί σέ ποιούς σκοτεινούς λαβυρίνθους θά σερνόμαστε ψάχνοντας ἐναγώνια νά βροῦμε κάποια φωτεινή διέξοδο; Δέν ἔχουμε νά κάνουμε κάτι ἄλλο ἀπό νά τούς θαυμάζουμε καί νά δοξάζουμε τόν Θεό πού μᾶς τούς χάρισε.
Ἐκεῖνοι ὅμως γιά ὅλα ὅσα ἔκαναν δέν περιμένουν οὔτε τήν εὐγνωμοσύνη μας,οὔτε καί τήν ἀναγνώρισή μας. Τώρα ἀπολαμβάνουν τήν ἀνέκφραστη καί ἀτελείωτη δόξα τοῦ Θεοῦ καί δέν χρειάζονται ἀπολύτως τίποτα ἀπό τά δικά μας. Ἐμεῖς χρειαζόμαστε τίς προσευχές τους ὥστε νά ἀκολουθήσουμε μέ τήν σειρά μας τόν δρόμο πού μέ τόση συνέπεια βάδισαν καί νά τούς μιμηθοῦμε ὅπως ἐκεῖνοι μιμήθηκαν τόν Χριστό. Τά ἴχνη τους ἦταν ὁλοφώτεινα καί δέν χάθηκαν στό διάβα τοῦ χρόνου.Μᾶς παρέδωσαν μία καθαρή Πίστη τήν ὁποία ἔχουμε ἱερό χρέος νά διαφυλάξουμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία μας ὀνομάζεται ἀποστολική γιατί στηρίζεται πάνω στήν ἀμώμητη Πίστη τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ,ὅπως ἀκριβῶς τήν διδάχτηκαν ἀπό τόν Κύριο καί τούς τήν ὑπενθύμισε τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Αὐτή τήν Πίστη τήν κράτησαν ὁλοκάθαρη καί οἱ διάδοχοί τους Ἅγιοι Πατέρες καί μᾶς τήν παρέδωσαν ὡς μία ζωντανή παρακαταθήκη μέ τήν ἐντολή νά τήν κρατήσουμε κι ἐμεῖς μέ τήν σειρά μας καθαρή καί ἀμόλυντη. Οὔτε νά προσθέσουμε κάτι οὔτε νά ἀφαιρέσουμε τό παραμικρό. Ὅπως τά μάτια μας δέν δέχονται οὔτε τό ἐλάχιστο σκουπιδάκι, τό ἴδιο ἀκριβῶς καί ἡ Πίστη μας δέν δέχεται καμία ἀπολύτως μόλυνση ἀπό τόν ὁποιονδήποτε αἱρετικό.
Καί δέν εἶναι μόνο οἱ πάσης λογῆς αἱρετικοί οἱ ὁποῖοι ἀκούραστα ὀργώνουν τήν Πατρίδα μας καί τόσο ἐπίμονα προσπαθοῦν νά νοθεύσουν τήν Πίστη μας δηλητηριάζοντας τίς ψυχές μας. Καί τό κοσμικό φρόνημα εἶναι ἱκανό νά δημιουργήσει μία σημαντική παραχάραξη τῶν ἀληθειῶν πού μᾶς παραδόθηκαν μέ τόσους ἀγῶνες,κόπους καί θυσίες ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς διαδόχους των.Δόγμα καί ἦθος πᾶνε μαζί,μέ τίποτα δέν χωρίζονται. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἰσχυριζόμαστε ὅτι ἀνήκουμε στήν παράταξη τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ζωή μας νά μήν ἔχει καμία σχέση τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν κυριαρχεῖ στή ζωή μας τό φρόνημα τῆς σαρκός,μειώνονται οἱ ἀντιστάσεις μας καί συνήθως ἐπέρχεται ἡ ἀδιαφορία στίς περιπτώσεις πού εἶναι ἀναγκαῖο νά ὐπερασπιστοῦμε τίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν κάποιοι συνάνθρωποί μας τίς περιφρονοῦν ἤ φθάνουν στό σημεῖο χωρίς ντροπή ἀκόμα καί νά τίς καταπατοῦν.
Ἄλλο νά ἀμελεῖ κάποιος ἀπό ἀδυναμία καί ραθυμία νά κάνει αὐτά πού πρέπει καί ἄλλο νά ἰσχυρίζεται ὅτι πράττει σωστά ἐνῶ βαδίζει αὐτόνομα καί ἐγωϊστικά τόν δικό του δρόμο καί δέν ἀκολουθεῖ τήν ἁγιασμένη παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Εἶναι καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι μέ τό ἕνα τους πόδι στέκονται στήν Ἐκκλησία καί μέ τό ἄλλο τους πόδι στόν κόσμο πού βρίσκεται μέσα στήν ἁμαρτία. Εἶναι οἱ λεγόμενοι συμβιβασμένοι οἱ ὁποῖοι ἔχουν νοθεύσει τήν Πίστη μας καί προσαρμόζονται ὅπως οἱ χαμαιλέοντες σέ κάθε περιβάλλον. Ἀτυχῶς σήμερα ἔτσι εἴμαστε οἱ περισσότεροι καί γινόμαστε αἰτία μέ τόν τρόπο μας νά κατηγοροῦν κάποιοι τήν Πίστη μας καί νά βρίσκουν μία εὔκολη δικαιολογία ὅσοι θέλουν νά ζοῦν μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία μας.
Αὐτοί οἱ φαινομενικά θρησκευτικοί τύποι κάνουν μεγάλη ζημιά στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἐπειδή στήν πράξη ἀντιστρατεύονται τό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ δηλαδή ἐπιδιώκουν μέ κάθε τρόπο νά φαίνονται ἐξωτερικά ὅτι τό ὑπηρετοῦν καί μάλιστα μέ ἱερό ζῆλο καί ἀφοσίωση ὑποδειγματική,ἐν τούτοις ὁ τρόπος πού ζοῦν, ἀπέχει πολύ ἀπό τήν γνήσια χριστιανική ζωή. Εἶναι ὁ λεγόμενος ζῆλος χωρίς ἐπίγνωση.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὅμως ἦταν πάντοτε στήν ζωή τους γνήσιοι,ἀληθινοί,καθαροί καί ἀσυμβίβαστοι. Ἀτόφιο χρυσάφι, θά λέγαμε, μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα.Ἔπρατταν πρῶτα καί ὕστερα ἐδίδασκαν. Ἀπόδειξη γι' αὐτό ἦταν ἡ θαυμαστή ἀπήχηση πού εἶχε τό ἔργο τους στίς ἀνθρώπινες ψυχές. Γιατί δέν εἶναι δυνατόν μέ τίποτα νά σταθεῖ κάτι ὅταν δέν εἶναι γνήσιο καί ἀληθινό. Αὐτό τό γνωρίζουμε πολύ καλά ἀπό τήν προσωπική μας ἐμπειρία. Καί ἐμεῖς, ἔστω καί ἄν δέν εἴμαστε σωστοί, ἐν τούτοις πάντοτε ἀποζητοῦμε τό γνήσιο καί τό ἀληθινό. Ἀποστρεφόμαστε τό κάλπικο καί εὔκολα καί διά γυμνοῦ μάλιστα ὀφθαλμοῦ διακρίνουμε τό ψεύτικο ἔστω καί ἄν ἔχει ὡς ἐπικάλυψη τήν ἀλήθεια.
Οἱ διαπιστώσεις αὐτές ἔχουν πάντοτε μεγάλη σημασία, ἰδιαίτερα ὅμως στήν περίεργη ἐποχή μας κατά τήν ὁποία πολλά ἔχουν ψευτίσει καί οἱ ἄνθρωποι μπερδεύονται πολύ συχνά καί πολλές φορές ἀπογοητεύονται γιατί δέν ἔχουν ἀπό ποῦ νά κρατηθοῦν.
Εὐθύνη ὅλων μας εἶναι νά παραμείνουμε συνειδητά στήν γνησιότητα τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὥστε μέ τόν τρόπο μας νά φανερώνουμε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐξακολουθεῖ νά εἶναι καί σήμερα ἡ σίγουρη καί ζωντανή ἐλπίδα τοῦ κόσμου.
