Ένα σύγχρονο νεανικό
τραγούδι λέει: «στο μηδέν βάζω δεν και συνεχίζω» (Onirama). Όσοι νέοι
αποδέχονται το νόημά του αρνούνται τον μηδενισμό των καιρών μας και
συνεχίζουν στον αγώνα για μία ζωή με αγάπη, με μοίρασμα, με όρεξη για
δημιουργία, για συνάντηση με τον άλλο, για χαμόγελο. Νέοι που σηκώνουν
το βλέμμα τους ψηλά. Που μεταδίδουν ενθουσιασμό, που αρνούνται το
κλείσιμο στον εαυτό τους ή στην οθόνη του κινητού τους και στον κόσμο
της αυτοεικόνας που η εποχή της κοινωνικής δικτύωσης έχει θεοποιήσει.
Νέοι που δεν είναι απόκοσμοι, ούτε αναχωρητές, οδός χαρισματική, αλλά
που παλεύουν με μία όμορφη αφέλεια να μην το βάλουν κάτω, όσες δυσκολίες
και αν αναδύονται από τους καιρούς μας.
Ο μηδενισμός είναι
σημείο του πολιτισμού μας. Ξεκινά από την άρνηση του Θεού και της
μεταθανάτιας πραγματικότητας, επομένως και της ανάστασης των νεκρών,
αλλά και της αγιότητας. Οι σύγχρονοι μηδενιστές θεωρούν πως τα πάντα
αρχίζουν και σταματούν στον χρόνο της ζωής μας και, επομένως, μόνο
όποιος μπορεί να ζήσει το σήμερα, ξέρει να ζει. Οι μηδενιστές είναι
παραδομένοι στην σχετικότητα των πάντων. Δεν υπάρχει καμία αλήθεια που
να είναι καθολική, πλην του θανάτου και του εκμηδενισμού της ύπαρξης.
Πιστεύουν ότι από το μηδέν ξεκινούμε και στο μηδέν καταλήγουμε. Επομένως
δεν αξίζει κάποιος να παραδίδεται ούτε στην θλίψη ούτε να επενδύει σε
μία πνευματικότητα μεταφυσική, αλλά να απολαμβάνει την ζωή του και να
επιδιώκει τη καταξίωσή του, με κάθε τρόπο, αξιοποιώντας ακόμη και τον
ανθρωπισμό και την κοινωνικότητα, ακολουθώντας τους νόμους και ζώντας ως
πολίτης του κόσμου. Οι μηδενιστές δεν πιστεύουν σε σχήματα κλειστά όπως
η πατρίδα, η θρησκεία, η οικογένεια. Αποδέχονται πιο ανοικτούς τρόπους
συνύπαρξης και ομνύουν στην διαφορετικότητα.
Τι σημαίνει όμως ένας νέος σήμερα να λέει «δεν στο μηδέν»;
Προϋποθέτει απόφαση
πίστης μία τέτοια στάση ζωής. Πίστη στον Θεό, πίστη στον άνθρωπο, πίστη
στη αγάπη, πίστη στην ευθύνη ότι δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά υπάρχουμε
για το κοινό καλό και ταυτόχρονα εργαζόμαστε διότι θα υπάρχουμε για
πάντα και χρειάζεται να λειτουργούμε στην προοπτική του «για πάντα». Κι
αυτή η προοπτική είναι γνήσια όταν υπάρχει η αγάπη. Όχι μόνο της υλικής
υποστήριξης των άλλων και την ανάληψη της ευθύνης για να επιβιώσουν ,
αλλά της αγάπης που νοηματοδοτεί και ελευθερώνει. Η αγάπη οδηγεί στην
έξοδο από το «εγώ» και στην αναζήτηση της όντως Αλήθειας που είναι ο
Χριστός. Η ελευθερία είναι η απόφαση για αγώνα υπέρβασης των παθών μας,
κυρίως της πλεονεξίας, της τεμπελιάς, της ευκολίας, της φιληδονία.
«Δεν στο μηδέν»
συνεπάγεται όχι εγκλωβισμό στην κλειστότητα των θεσμών «πατρίδα-
θρησκεία- οικογένεια», αλλά μεταμόρφωσή τους σε βάση συνάντησης με τον
συνάνθρωπο. Η πατρίδα είναι ιερή, διότι μέσα από αυτήν γνωρίζουμε ποιοι
είμαστε και μπορούμε να διαλεχθούμε με τον άλλο. Η θρησκεία είναι ιερή,
διότι μέσα από αυτήν μαθαίνουμε ότι ο Θεός μάς θέλει να αγαπούμε πέρα
από τον εαυτό μας. Η οικογένεια είναι ιερή γιατί μας κάνει να ασκούμαστε
στην πιστότητα, στον περιορισμό του θελήματος, στην αφοσίωση.
«Δεν στο μηδέν» σημαίνει πίστη στην
ανάσταση, πίστη στον Θεάνθρωπο που μας σώζει από το «μη είναι». Μόνο
έτσι όλοι μας συνεχίζουμε στην ζωή μαζί με τον Θεό, με τον άλλο, με
νόημα που διαρκεί!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
